کار بازی به روایت بکس

در این مصاحبه من و دامون با طرح پرسش از بکس به بررسی زوایای مختلف زندگی هنری و شخصی بکس می‌پردازد. از دوران کودکی و تأثیرات خانواده بر شکل‌گیری سلیقه موسیقایی او، تا ورودش به عرصه رپ فارسی و فعالیت‌هایش در گروه کاربازی، و سپس مسیر مستقل او به عنوان یک هنرمند ریج، همه در این مصاحبه مورد بحث و بررسی قرار گرفته‌اند.

مصاحبه را اول با سوالات شخصی تر شروع کردم تا یخ هر دو طرف باز شود. بکس از همان اولین برخورد ادم خوش مشربی بود.

بهکام، که در دنیای موسیقی با لقب «بکس» شناخته می‌شود، یکی از چهره‌های خاص و متفاوت است. او در تهران بزرگ شده و از همان کودکی با فضای هنری آشنا بوده است. معنی نامش را هم به زیبایی توضیح می‌دهد: بهکام یعنی همون که میگن "ایام به کام"، یعنی یه زندگی خوب و خوش، یه چیزی که روبه‌راهه.
بکس در مورد سن خودش نگاه جالبی دارد. او معتقد است که سن چیزی ثابت نیست و در لحظات مختلف تغییر می‌کند. به گفته‌ی خودش، ممکن است قبل از خواب یک سن داشته باشد و وقتی بیدار می‌شود، سنی دیگر! از نظر تحصیلی، او در ایران رشته‌ی نرم‌افزار خوانده، اما علاقه‌ای به آن نداشته است. بعد از آن سراغ طراحی لباس رفته اما آن را هم نیمه‌کاره رها کرده است. او به تحصیلات آکادمیک چندان باور ندارد و بیشتر دوست دارد مهارت‌هایی را یاد بگیرد که بتواند در عمل به کار بگیرد.

از کودکی، موسیقی بخشی از زندگی او بوده است. پدرش کیبورد می‌نواخته و در خانه همیشه صدای موسیقی شنیده می‌شده است. هرچند که پدرش موسیقی را به شکل حرفه‌ای دنبال نکرده، اما علاقه‌ی او به هنر تأثیرش را روی بکس گذاشته است. خودش این تأثیر را به این شکل توضیح می‌دهد: «وقتی تو خونه یه کاری انجام می‌شه، بچه‌ها هم تحت تأثیر قرار می‌گیرن. مثلاً اگه بابات یه حرفه‌ای بولد(BOLD) باشه، ممکنه تو هم بهش علاقه پیدا کنی. توی خونه‌ی ما موسیقی همیشه بود و منم ازش خوشم میومد.

تو خونه بیشتر چه نوع موسیقی‌هایی گوش می‌دادین؟

بکس: یه سری کاست تو خونه داشتیم، بعضیاشون سلکشن بودن، بعضیا اورجینال. هم ایرانی توشون بود، هم خارجی. مثلاً پینک فلوید و چند تا آرتیست راک دیگه، بعد یه مقدار هم پاپ، مثل کریس دی برگ.

از موسیقی ایرانی چی گوش می‌کردین؟

بکس: آهنگای ایرانی هم بودن، مثلاً سلکشن‌های مختلف، عاشقانه، قدیمی، مثل هایده و خواننده‌هایی که همه ما ایرانی‌ها گوش دادیم. بعد هم یه سری آهنگ شش و هشتی که خیلی انرژی می‌دادن.

گفتی که از بچگی به موسیقی علاقه داشتی. این علاقه چطوری شکل گرفت؟

بکس: خب، ما وقتی بچه بودم، تو اکباتان تهران زندگی می‌کردیم. خونه‌مون یه دیش ماهواره داشت که کل ساختمون ازش استفاده می‌کرد. کانال‌های ترکیه، آمریکا و اینا رو می‌گرفت، چون ایران اون موقع خیلی شبکه نداشت. من از همون موقع MTV نگاه می‌کردم و خوشم میومد. موزیک‌های روز دنیا رو اونجا می‌دیدم. بعد همون آهنگایی که بابام روی کاستا ضبط کرده بود، بیشتر برام جذاب می‌شدن.

سؤال: اولین باری که با رپ آشنا شدی، کی بود؟ چی گوش دادی؟

بکس: آره، رپو من خونه‌ی عمم اینا شنیدم، پسرعمم داشت پلی می‌کرد. از من یه چند سالی بزرگتر بود. بعد پلی کرد امینم، چه ترکی بود... آها، "The Real Slim Shady"! خیلی حال کردم باهاش، اصلاً قفل کردم رو ترک. هی دوست داشتم دوباره گوشش کنم، می‌گفتم "بذار اینو دوباره، بذار اینو دوباره!" بعد دیگه به پسرعمم گفتم که یه سری ترک بده از دکتر دره، اسنوپ، امینم و بقیه.

فکر می‌کنی چرا خیلیا اولین بار با امینم وارد رپ شدن؟

بکس: این فقط تو ایران نیست، همه جای دنیا همینه، اکثراً با امینم ورود زدن به رپ.

ببین، امینم وقتی اومد، رپ تا اون موقع بیشتر برای سیاه‌پوستا بود، بعد یه سفیدپوست واردش شد. این نشون می‌ده که مارکت داره تغییر می‌کنه، داره میره سمت پاپیولار شدن. همون موقع رپ شروع کرد جای پاپ و راک رو تنگ‌تر کنه. بعد دیگه آروم‌آروم مسیرش عوض شد، پاپی شد، ولی اون موقع امینم نقطه‌ی ورود خیلیا به رپ بود.

اولین ترک رپ فارسی که شنیدی چی بود؟

بکس: هیچکس بود، اگه اشتباه نکنم، آره هیچکس بود.

چه آهنگی باعث شد که تو رپ فارسی رو شروع کنی؟

بکس: هیچ آهنگی منو قلقلک نداد که بیام سمت رپ فارسی! من تو کلاس مدرسه بیشتر شعر می‌نوشتم تا اینکه مثلاً گوش بدم ببینم معلم چی میگه!

وقتی شروع به فعالیت کردی، فضای رپ فارسی چجوری بود؟

اون موقع خیلیا زیرزمینی کار می‌کردن، نه؟

بکس: آره، ببین اگه بخوایم آندرگراندو تو رپ فارسی تعریف کنیم، خب از نظر اقتصادی اصلاً فضا اون موقع اینقدری پویا نبود که یه جریان مین‌استریم واقعی داشته باشیم. رپ بیشتر توی فضای متفاوت، توی آندرگراند داشت نفس می‌کشید.

با چه چیزی از امروز رپ فارسی حال نمی کنی؟

بکس: ، یه سریا فقط کپی می‌کنن! فلو رو عیناً می‌زنن، کاور می‌کنن. این به مخاطب توهین‌ه، چون وقتی یه فلو قبلاً توی یه ترک آمریکایی یا هرجای دیگه جواب داده، یعنی خوبه، ثابت شده. حالا اگه یکی بتونه اون فلو رو درست اجرا کنه، بومی‌سازیش کنه، کارش هیت ( hate) میشه. ولی خب یه سری دیگه میان عین همونو بدون فکر و خلاقیت کپی می‌کنن، خب این اذیت‌کننده‌ست. ولی آرتیستای خفن هم داریم، من خودم طرفدار تکامل و تغییرم،طرفدار رولوشنم، نمی‌تونم بچسبم به قدیمی‌ها اصلاً! برای همین الان بیشتر ریج می‌خونم، ترپ کمتر. کار ترپ هم میدم، ولی خب سه تا ریج یه طرف، چهار تا ترپ یه طرف. بعد اون قدیمیارو دیگه نمی‌تونم، مسخره‌بازی بود یه جورایی.

بنظرت همین نگاه به غرب و کپی کردن ها باعث محبوبیت رپ فارسی شده؟

بکس: آره، الان توجه بیشتری بهش شده. ولی کپی‌کاری از قبل هم بوده، الان بیشتر شده و زیادیش آزار دهنده است.

چاره اش چیه؟ چجوری میشه این وضعو درست کرد؟

بکس: برمی‌گرده به فرهنگ و رولوشن. باید ببینی کی واقعاً دوست داره خواننده باشه و کی فقط دنبال اجرا و دیده شدنه. اگه صرفاً دنبال فالوئر و دیده شدن باشن و براشون هنر و خلاقیت مهم نباشه، خب تعطیله دیگه!

چجوری با داریوش و پایا آشنا شدی؟

بکس: داریوش از رفقای مدرسه‌م بود، ولی پایا رو بعداً شناختم. پایا هم سن‌وسال خودمه و بچه محل بودیم و دوست های مشترکی داریم.

به نظرت چی شد که داریوش، با اون سابقه‌اش در گروه‌های بسته‌تر، تونست گروهی مثل کاربازی رو بسازه؟ انگار یه سد رو شکست.

بکس: داریوش به رولوشن موسیقی فکر می‌کنه، این فرقو ایجاد می‌کنه. داریوش میاد یه حرف عمیقی می‌زنه، یه چیزی میگه که قلبت مچاله شه، یه چیزی که ذهنت درگیر شه. به منم گفته که بیت به بیت آدم بنویسه، خیلی خوبه، مصره به مصره حرف باشه، یه چیزی باشه، یه حسی بده، حالا نه اینکه حتماً پند و اندرز باشه ولی حداقل حس بده، ویژوال‌سازی کنه. به خاطر همینه که این آیکونش می‌کنه، یه جوری می‌شه که طرفدار هاردکور داره، چون احساسات طرفو درگیر می‌کنه. جدا از اینکه فلو خوبی داره، باهاش می‌تونی هد بزنی، فلکس کنی.

یکم بیشتر درباره‌ی برند لباست بگو.

یه برند لباس داشتم، ولی چند ساله که نتونستم ادامه بدم. دو سه ساله که به مشکل خوردم. ببین وقتی تمرکزت روی موزیکه یا هر کار دیگه‌ای، طبیعتاً کارای جانبی عقب می‌مونه.

پس برند لباس یه چیزی بود که از قدیم بهش علاقه داشتی؟

بکس: آره، از بچگی موزیک گوش می‌دادم، لباس می‌خریدم، فلکس می‌کردم. این تفریحم بود، یه سبک زندگی بود. ولی خب، مسیر زندگی آدمو جاهای دیگه می‌بره.

کاربازی چجوری شروع شد و اعضای اولیه‌اش کیا بودن؟

بکس: استارت کاربازی رو داریوش، ارشیا و پروانه زدن. بعدش من و طوفان بهشون اضافه شدیم. کم‌کم هم بقیه اومدن تو بازی.

اعضای اصلی چه کسایی بودن؟

بکس: اولش من، پروانه و طوفان بودیم. بعد از اون هم بقیه کم کم اضافه شدن.

داریوش چجوری آدمایی رو دور خودش جمع می‌کرد؟

بکس: آدم حرفه‌ای همینه دیگه، یکی که حرفه‌ای نیست، میاد پسرخاله‌شو میاره، پسردایی‌شو میاره، نمی‌دونم پسر همسایه‌شو میاره، هر کی تو محل شونه رو برمی‌داره میاره، خب کونشو گنده می‌کنه. داریوش اینجوری نبود، داریوش اومد کسیو انتخاب کرد که کارش درست باشه. من باهاش صمیمی‌تر بودم، رفیق مدرسه بودیم، تو بلوک همدیگه رو می‌شناختیم، ۱۰ ساله منو می‌شناسه، ولی داش اومد دورچیو بولد(BOLD) کرد، چون اثر و هنر براش مهم بود، نه رفاقت. من اون موقع آمادگی نداشتم که بخواد به من اون اعتبارو بده، ولی دورچی داشت، می‌خوند، به نظر من می‌تونست اون اعتبارو بگیره.

کار بازی واقعا چند تا عضو داشت ؟

بکس: ما فقط یه تیم نبودیم، یه فمیلی بودیم. ولی اگه بخوای حساب کنی، اسکوادمون خیلی بزرگ بود، ۴۰ نفر بودن که باهاشون در ارتباط بودیم. خیلی‌ها هم استایل داریوش لباس می‌پوشیدن، ولی بعضیا صمیمی‌تر بودن، بعضیا دورتر. یه سریا فقط کاربازی رو نردبون کردن که برن بالا، ولی یه سری دیگه دنبال بالا بردن پرچم بودن. فرق آدم‌ها اینجوری مشخص می‌شه.

سؤال: همه اعضای کاربازی تجربه قبلی داشتن؟
بکس : خب بعضیا مثل دوچی پخته‌تر عمل می‌کردن چون از قبل تجربه کار موسیقی داشتن، بعضیا مثل خودم و متین کمتر تجربه داشتیم

خودت قبل از کاربازی فعالیت موسیقی داشتی؟
بکس : من می‌رفتم استدیو، گاهی می‌خوندم، گاهی نه. بیشتر تکست می‌نوشتم، فلو می‌دادم به بچه‌های بعد اونام می ساختن و منتشر می‌کردن، بعضی وقتا هم فیت داشتم باهاشون. ولی اینکه مثلاً جدی بخوام خودم یه کار شخصی بکنم، نه، دنبال این نبودم .تا دو سه سال بعد از تشکیل کاربازی تازه فهمیدم که برای ادامه دادن باید تجهیزات داشته باشم.

الان با بچه‌های کاربازی سابق در ارتباطی؟

بکس: با هیچ‌کدوم ارتباطی ندارم، فقط با طوفان دوستم.

البته بگم بستگی داره کاربازی رو چی بدونی. اگه اونایی که ازشون تو سانکلاد و اینستاگرام موزیک منتشر شده رو حساب کنی، نه، با هیچ‌کدومشون ارتباط ندارم. یه تعداد از بچه‌ها که هنوز خودشونو عضو کاربازی می‌دونن، هستن، ولی اونا فقط هوادارن، نه آرتیستای اصلی. از اونایی که آهنگ می‌دادن، نه، مثلاً آرمین یه وقتایی یه ارتباطی داریم، ولی اونم هی غیبش می‌زنه به خاطر یه سری مسائل خودش. متین و دورچی هم که کلاً یه مسیر دیگه رفتن برای خودشون هزینه کردن، تبلیغ کردن، خودشونو تو مارکت جا دادن، جریان اصلی شدن، طبیعتاً خودشونو جدا می‌بینن، از یه زاویه دیگه نگاه می‌کنن.

یعنی داریوش که نباشه، کلاً جمع از هم می‌پاشه؟

بکس: آره، طبیعتاً داریوش که نباشه، دیگه اون جمع هم از هم می‌پاشه، کسی با کسی کاری نداره.

داریوش کجاست ؟ کی میاد؟

"حضور فیزیکی داریوش در صحنه خیلی کمه و زمانی که آلبومش منتشر شد، داریوش یک حضور فیزیکی کوتاه داشت و بعد از آن دوباره غیب شد. نمیدونم داریوش دقیقا کجاست و چرا حضور فیزیکی نداره. این موضوع مربوط به بعد از فوت ارشیا است.

الان خودمم هم ایران نیستم، اما احتمالا وقتی که برگردم، داریوش هم حضور فیزیکی پیدا میکنه" اما معلوم نیست که حضورش دائمی خواهد بود یا دوباره غیب میشه.

یکی از نقد هایی که بهش هست اینه که چرا بعد از مرگ ارشیا ری اکشنی نشون نداد؟ بنظر خیلی بهم نزدیک بودن؟

خب ببین بعد از دو ماه بیای بگی چی، وقتی بعد از دو ماه حضور فیزیکی پیدا کردی بیای بگی مثلاً ۲۰ روز از چله یارو گذشته یارو دو ماه پیش فوت شده بیای تسلیت بگی تازه بعد ۲ ماه.اتفاقی که برای ارشیا افتاد برای هممون سخت بود. خود داریوش هم خیلی ازاین داستان ناراحت شد.

رابطه دی‌اکسن با کاربازی چطور بود؟ درگیری‌ها، حواشی و ماجرای لیک شدن‌ها چرا اتفاق افتاد؟ مشکلش با داریوش چی بود؟

بکس: ببین، من که اصلاً از همون اول مخالف این بابا بودم. یه گذری زده بودم به پیشینه‌ش، فهمیدم اصلاً به درد نمی‌خوره یارو. اونم از همون اول با من حال نمی‌کرد و در صدد این بود که منو فید کنه توی این کار.

البته بگم من مخالفش بودم، ولی به خاطر داریوش حتی یه سری کاراشم راه می‌نداختم، یه سری ریسپکتم بهش می‌ دادم. طرف آدم درستی نبود، دنبال پادواندن بود، دنبال از بین بردن و خراب کردن بود. می‌خواست یه سری آدم این‌ور واستن، یه سری اون‌ور.مثلاً می‌گفتش که ما هفت هشت نفر نباشیم، بشیم دو سه نفر.

رابطه او با پروانه چطور بود؟

بکس: با پروانه مجبور بود اوکی باشه، ولی ما نمی‌ذاشتیم که منیجش کنه. رفاقتی بهش می‌گفتیم داداش، این بابا رو ول کن، بپیچش، نذار مدیریتش کنه. مثلاً میومد به طوفان پیشنهاد می‌داد، گاهی هم به آرمین پیشنهاد داده بود، نزدیک می‌شد بهشون.

موضوع لیک شدن ترک‌ها همیشه بحث‌برانگیز بوده. به نظر مشکل چی بود؟

بکس: ببین، لیک شدن که از قدیم بوده. خیلی قدیمیه این موضوع.

چرا آهنگ‌ها لیک می‌شدند؟

بکس: چند دلیل داشت:

• بعضی آهنگ‌ها ارزش انتشار رسمی نداشتن، ولی آرتیست‌ها می‌خواستن به گوش مخاطب برسه.
• بعضیا واسه سوءاستفاده و کسب درآمد لیک می‌کردن.
• بعضیا هم به خاطر خصومت شخصی.

شایعاتی بود که دی‌اکسن خودش ورس‌های داریوش رو می‌فروخته؟

بکس: به منم می‌گفتن که دی‌اکسن ورسا رو می‌فروشه. حالا یه نفر دشمنی داره، یا اینکه دلشون می‌خواد یه چیزی بگن و اسم یکی رو بندازن وسط یا شایدم این کار رو کرده.

داریوش نسبت به این شایعات چه واکنشی داشت؟

بکس: یه بارم اومد شاکی شد، گفت اینا چرا لیک می شن، نکنه تو می‌کنی؟

سوال: آیا شما نقشی در لیک شدن ترک‌ها داشتید؟

بکس: نه، نداشتم. خیلی راحت می‌تونستم آهنگاشو بردارم. چه می‌دونم، می‌نشستیم با هم، گوشی منو می‌گرفت، توش می‌خوند، با گوشی خودش تکست نگاه می‌کرد. ولی من هیچ‌وقت نخواستم این کارو بکنم. گفتم اگه من بودم، اینایی که الان دست منه تا الان پخش شده بود، ولی نشده.

درباره ترک با داریوش و دورچی چه اتفاقی افتاد؟

بکس: اون ترک با دورچی و داریوش اون کارو من دیدم که بچه‌های دارن سوءاستفاده می‌کنن. کارو برداشتن، یه ورس دیگه گذاشتن. یه سری خبر رسید که نمی‌خوام وارد جزئیات بشم. ترجیح دادم خودم اونو بدم بیرون. اگه من نمی‌دادم، یه سریا قرار بود یه کارایی بکنن.

حضور زنان در کاربازی چطور بوده؟ اصلا عضو خانم داشته؟

بکس: ببین، بستگی داره منظورت از کاربازی چیه. اگه منظورت اون اسکواد ۴۰-۵۰ نفره بچه‌های فن و ساید و اون ۱۰۰ نفریه که طرفدار بالا و پایینن، یه سریشون از زیر سایه رد میشن، یه سریشون نیمکت‌نشینن، یه سریشونم با ما رفیق میشن، خب یه بحثه. ولی اگه منظورت اون چهار پنج نفره که داریوش انتخاب کرده، اون یه چیز دیگه‌ست.

یعنی در کل، هنرمندان زن هم تو کاربازی بودن؟

بکس: آره، چند تایی بودن، ولی کلاً تعدادشون زیاد نبود.

داریوش لیل فریو رو ریپست کرده بود، درسته؟

بکس: آره، لیل فریو ریپست کرده بود. یه دختره بود که الان با اسم لیل هدا کار می‌کنه. یکی دو تا دختر دیگه هم بودن، چند تا ازشون ریپست کرد.

این دختر ها چطور عضو می شدن؟

بکس: همون‌جوری که بقیه دخترا وصل می‌شدن. فرقی نداشت، اونا هم میومدن، می‌خوندن. بعد دیگه بستگی داشت، یکی باحال بود، یکی دیگه باهاش شوخی می‌کرد، یکی دیس می‌کرد، یکی تیکه می‌نداخت، یکی هیت( hate) می‌گرفت، یکی مثلاً داریوش با لیل فری حال کرده بود، گفتن باحاله، بیاین ریپستش کنیم. کلاً یه روندی داشت، ولی فرق خاصی نبود.

سؤال: به نظرت الان رپ فارسی برای هنرمندان زن امن‌تر شده؟

بکس: این فضا اصلاً امن نیست، دختر و پسرم نداره. کل این سبک موزیک، این استایل، این فاز، جای امنی نیست. همش کل‌کل، بزن‌بکش، دیس، فحش، هیت( hate) ، حاشیه. امنیتی وجود نداره، هر جور که شده، یه داستانی برات می‌سازن، یه چیزی ازت درمیارن. از سکس چت بگیر تا ایراد از تیپ و قیافه، هرچی. دعوا، فیلم، حاشیه، همه‌چی توش هست. می‌دونی چی میگم؟ کلاً جای سیفی نیست.

دخترا اینکه چقدر فعال باشن، بستگی به خودشون داره. کسی جلوی کسیو نگرفته که بگه تو نیا بخون، یا تو بیا بخون. هرکی خودش باید راهشو پیدا کنه.

کمی درباره روند جدیدی که شروع کردی توضیح بده؛ چرا مهاجرت کردی و چطور از اونجا کارت رو هندل می‌کنی؟

بکس: آقا، ببین! من بارها گفتم، این قضیه جدایی نیست. اصلاً چیزی به اسم کاربازی برای ما دیگه وجود نداره.

من تو ساند کلادش هم نیستم دیگه. ولی این‌جوری نیست که بگم ما جدا شدیم. آخه سانکود اکانتشو دیلیت شده، شاید هم نشده، دقیق نمی‌دونم چی شد. فقط می‌دونم یه شخص مهم با کاربازی مخالف بود و نمی‌ذاشت این قضیه ادامه پیدا کنه. حالا چه شروطی گذاشته بودن و چه اتفاقی افتاد، خلاصه مجبور شدن مسیر رو عوض کنن. ولی من هنوز هستم، اون گروه، گروه رفیقای منه. از بچگی با هم بودیم. کاربازی مال داریوش بود، ما هم رفیقای داریوش بودیم. من مهاجرت نکردم، فقط میرم و میام. اینجا جایی نیست که بخوام بگم مهاجرت کردم و موندگار شدم.

به هر حال الان ایران نیستی یکم از دلایل رفتن ات بگو.

بکس: چند تا دلیل داشت. یکی اینکه شرایط اقتصادی خیلی مسخره شده بود، کار سخت شده بود، دیگه انگیزه نداشتم. همه‌چی تکراری شده بود، هم رفاقتا، هم فضا، هم کارایی که می‌کردیم. یه جور افسردگی میاد سراغ آدم، دیگه حس نمی‌کنی اونجایی که هستی برات حال میده. آدم دلش می‌خواد یه کم فضا رو عوض کنه، یه چیزای جدید تجربه کنه، خودش رو سرگرم یه دنیای جدید کنه.

تو ارمنستان چی کار می کنی؟ اجرا داری اونجا؟

بکس: برنامه‌هایی که گذاشتیم، تو بار و کلاب بود، سالن نگرفتیم. اینجا حداقل من که یه آرتیست آندرگراند ایرانی‌ام، نمی‌تونم کنسرت رسمی بذارم. بیشتر تو کلاب‌ها و بارها اجرا کردیم، هم به عنوان مهمون رفتیم، هم خودمون برنامه گذاشتیم، بلیت فروختیم، یه پولی دراومد، تقسیم کردیم. بالاخره یه جور همکاریه، تو اجرا می‌کنی، یه چیزی بهشون اضافه می‌کنی، یه پولی درمیاد، شیر می‌کنی.

قصد داری توی مارکت بین‌المللی فعالیت کنی؟

بکس: ببین، من تو مارکت اینجا فعالیت خاصی ندارم. فقط با کسایی که اینجا اوکی هستم، همکاری دارم، که اونا هم آندرگراندن.

رپ توی ارمنستان چقدر طرفدار داره؟

بکس: اینجا کلاً هنوز با امینم حال می‌کنن، یعنی خیلیا هنوز اون فاز امینم‌بازی رو دارن. ولی خودشون رپرای بزرگی ندارن که معروف باشن و همه گوش بدن. بیشتر پاپ و خالتور دوست دارن، موزیکای شاد و سبک. البته یه سری آرتیست آندرگراند هستن که راک، متال، پانک، ترپ و رپ کار می‌کنن، ولی در کل، مارکت رپ اینجا اونقدرا قوی نیست.

حالا چی شد رفتی سراغ ریج؟

بکس: ببین، برای من ریج دقیقاً از زمانی شروع شد که آخرین ترک کاربازی منتشر شد. یعنی وقتی که داریوش "baby" رو توی کاربازی داد بیرون، اون آخرین کاری بود که کاربازی منتشر کرد، و برای من اولین کار ریجم بود. از اون موقع خیلی باهاش ارتباط برقرار کردم، حس کردم که این سبک رو بیشتر دوست دارم تا ترپ.

بنظرت ریج هنوزطرفدار داره؟

بکس: آره، بستگی داره که کدوم مارکت و کدوم فضا رو دنبال کنی. مثلاً می‌خوای از نگاه بیلبورد ببینی یا از دید کسی که داره تازه رشد می‌کنه؟ ولی در کل ریج کمرنگ نشده، بلکه با حضور ییت دوباره قوی‌تر هم شده.

آینده‌ی ریج توی رپ فارسی رو چطور می‌بینی؟

بکس: به نظرم ریج داره قوی‌تر می‌شه. حتی دریک هم توی آلبومش ریج کار کرده. به نظرم این سبک داره کم‌کم وارد مارکت می‌شه.

یکم برامون بیش تر توضیح بده ریج چه ویژگی‌هایی داره؟

بکس: ببین، یه سری چیزایی که توی ریج باید رعایت کنی، دو بخش داره: یکی بیت، یکی وکال. توی بیت، باید یه سری ملودیای خاص و یه فضاسازی مشخص داشته باشی. درام می‌تونه ترپ باشه، ولی می‌شه بردش سمت هایپرپاپ یا حتی چیزای دیگه. از طرفی، وکال هم باید یه مقدار هارش باشه، یه فلو خاص داشته باشه، و توش یه جور مامبل باشه. البته نه مامبل ترپ، یه مامبلی که به درد خوندن روی ملودیای ریج می‌خوره.

درباره پروژه‌های بلندمدت بگو

بکس میگه: "راستش یه مدتی اصلاً نمی‌خواستم بخونم، می‌گفتم بی‌خیال بابا، دیگه چه فازی داره منتشر کنی؟ وقتی داریوش آهنگارو پخش می‌کرد یه انگیزه‌ای بود، ولی الان که دیگه نیست، حسش نبود. از یه طرفم می‌دیدم یه سری آدما دارن می‌خونن و معروف میشن، حرصم درمیومد، می‌گفتم بذار بخونم، بذار منتشر کنم."

الان نگاهت به موسیقی چطوره؟
"موزیک درست کردن تفریح منه، یعنی حتی اگه هیچ‌وقت هم معروف نشم، باز می‌سازم چون دوست دارم."

برنامه منظمی برای کار داری؟
"نه، راستش برنامه خاصی ندارم، چون شرایط ایده‌آلی ندارم. دستم تو جیب بابام نیست، ساپورتر ندارم، نه موقعیتشو دارم، نه علم مارکتینگ."

کاراتو چطوری پخش می‌کنی؟
"ترجیح میدم کار پخشم دست خودم باشه، نه یه منیجر. البته منیجر قبلیم سرش شلوغ بود، ولی الان با یه منیجر جدید دارم کار می‌کنم و اولین ترک با اون داره آماده میشه."

کاری بوده که از انتشار اش پشیمون شده باشی؟
"خیلی از کارامو دوست ندارم و از انتشارشون پشیمونم و از اون طرف کلی کار هست دوستشون دارم ولی شاید بدرد انتشار رسمی نخورن ولی خوبن. حتی یه مدت فکر می‌کردم بعضیاشونو لیک کنم، ولی هنوز تصمیم قطعی نگرفتم."

راستش از حرف زدن با بکس آدم خسته نمی شه ولی راسستش سوالات من و دامون تموم شد و همیجا شد اخر یه گپ و گفت حسابی با بکس عزیز.