سندروم آلیس
در سال ۱۹۵۵، جان تاد که روانپزشکی انگلیسی است، این وضعیت عجیب و غریب را براساس شخصیت داستان «آلیس در سرزمین عجایب» سندروم آلیس در سرزمین عجایب (AIWS) نامگذاری کرد. وی از این اصطلاح برای توصیف علائم عجیب و غریبی که از افراد مبتلا به سردرد میگرنی و صرع شنیده بود، استفاده نمود.
اما چرا سندروم آلیس؟؟
شیوه ای که آلیس جهان را می‌دید، بارها پس از افتادن او در سوراخ خرگوش تغییر کرد. او از یک بطری که روی آن نوشته بود «مرا بخور» می‌نوشد و به قدری کوچک می‌شود تا بتواند از دری کوچک عبور کند. در جایی دیگر، کیکی سر راهش سبز می‌شود با برچسب «مرا بخور». بعد از خوردن کیک، به اندازه‌ای بزرگ می‌شود تا به کلید روی میز دسترسی پیدا کند... (سینمایی آلیس در سرزمین عجایب، ساخته‌ی برتون را از دست ندهید.)
گاهی چشم‌های میگرنی‌ها هم همین بازی را درمی‌آورند. خطوطْ کج و ماوج می‌شوند؛ رنگ‌ها متغییر و نبض‌دار می‌گردند؛ ممکن است اشیای نزدیک، بسیار دور به‌نظر برسند و بالعکس. گاهی روند گذر زمان هم عوض می‌شود.
پزشکان چه می‌گویند؟
پزشکان هم در این کار مانده‌اند. در کل اطبّا از درمان میگرن عاجز هستند و تنها برایش مسکن تجویز می‌کنند. از نظر آنان، سندرم آلیس در سرزمین عجایب شامل تغییراتی در قسمت هایی از مغز می‌شود که با اطلاعات حسی سر و کار دارد (یعنی آنچه می‌بینیم و می‌شنویم). این تغییرات بر روی درک میگرنی‌ها از بدن و رابطه آن با جهان پیرامون تأثیر می‌گذارد. پزشکان معتقدند این سندرم ممکن است نوعی از اورا میگرن (اختلال حس بینایی) باشد.
سندرم آلیس در سرزمین عجایب اکثرا قبل، در طول و یا پس از یک میگرن اتفاق می‌افتد.
نوشتن این مطلب چه ربطی به من دارد؟
پاسخش ساده است: من هم مبتلا به نوعی میگرن هستم و این مطلب برایم جالب بود!
