امروزه با توسعه روابط بینالمللی اقتصادی و تجاری، بیش از هر زمان دیگری شاهد انعقاد قراردادهای بازرگانی بینالمللی هستیم. اشخاص حقیقی و حقوقی در برخی موارد نیاز هست قراردادی را با اشخاص حقیقی یا حقوقی خارج از کشور منعقد کنند که این قراردادها نیز مانند سایر قراردادها باید از مسائل حقوقی بهره‌مند باشند تا در مواقع لزوم بتوان آن را در دادگاه‌های داخلی و خارجی پیگیری کرد. این نوع قراردادها به قرارداد بین المللی معروف هستند.
به چه قراردادی، قرارداد بینالمللی گفته می‌شود؟
قرارداد بینالمللی به قراردادی گفته می‌شود که حداقل یک عنصر خارجی در آن وجود داشته باشد، مثل تابعیت طرفین، محل انعقاد قرارداد، محل اجرای قرارداد و غیره. برای قراردادهای بینالمللی یک تعریف حقوقی و یک تعریف اقتصادی وجود دارد.
اشخاص بسیاری با انواع معاملات بین المللی سر و کار دارند و در رابطه با این معاملات دچار مشکلاتی می‌شوند. دانستن اینکه چه اصول و قواعد حقوقی را می‌بایست در تنظیم متن انواع قراردادهای بینالمللی خود به کار برند تا از ضرر و زیان احتمالی در موقع بروز اختلاف پیشگیری کنند، حائز اهمیت است.
متن قرارداد زمانی واجد وصف بین المللی خواهد شد که دو طرف قرارداد در دو کشور مختلف اقامت داشته باشند یا اینکه محل اجرای قرارداد، خارج از محل اقامت دو طرف باشد. همچنین قبل از تنظیم انواع قراردادهای بینالمللی ، طرفین باید با یکدیگر در مورد کیفیت، نوع، مقدار و موعد تحویل کالا یا خدمت، پرداخت بها و تضامین قراردادی و سایر مسائل مرتبط مذاکره و گفتگو کنند.
قرارداد تجاری بین المللی قراردادی است که طرفین آن، از طریق پذیرش حقوق و تعهدات که حداقل یک عنصر فراملی دارد، اقدام به ایجاد یک ماهیت حقوقی می‌کنند.
ارکان و ساختار قراردادهای بینالمللی کدامند؟
اهمیت قرارداد در همه جای دنیا کاملاً محرز و ثابت است. در روابط پیچیده اقتصادی و تجاری، تنظیم قرارداد حقوقی با توجه به اصول قراردادهای تجاری بینالمللی ضمانت کننده امور متعددی است که باعث پیچیدگی آن شده است. به طور کلی، قراردادها معمولاً به صورت مکتوب منعقد می‌شوند. هر قراردادی چه داخلی و چه بین المللی شکل خاص خود را دارد که باید نکات حقوقی مهمی را در آنها رعایت کرد.
متن انواع قراردادهای بینالمللی باید طبق اصول و ضوابط بین المللی و مسائل حقوقی تهیه و تنظیم و به عنوان یک قرارداد حقوقی تدوین شود.
کاربرد قراردادهای بینالمللی تجاری
معاملات انجام شده تحت قراردادهای تجاری بینالمللی به ویژه قراردادهای مربوط به فروش کالاها، به عنوان پایه‌ای از حقوق تجارت بین المللی شکل گرفته‌اند. معاملات تجاری بینالمللی در قالب یک قرارداد بینالمللی که شامل اهداف و تعهدات هر یک از طرفین درگیر با شرایط مندرج در معامله است، شرح داده می‌شود. هنگامی‌که طرف‌های درگیر در یک معامله از کشورهای مختلف وارد قرارداد تجاری شوند، تحت قوانین بینالمللی قرارداد قرار می‌گیرند؛ مگر اینکه طرفین توافق کنند که تحت قانون یکی از کشورها باشند.
ارتباط حقوق کسب و کار بین‌الملل با حقوق تجارت بین‌الملل
حقوق کسب‌و‌کار بین الملل، یکی از عبارت‌هایی است که به صورت گسترده در تجارت‌های فرامرزی استفاده می‌شود. این عبارت به معنای حقوق بازرگانی بین المللی یا حقوق تجارت بین‌الملل به کار میرود. اما بین آن و حقوق تجارت بین الملل تفاوت‌هایی از جهت گستردگی مباحث تحت پوشش و همچنین نگرش به مباحث، وجود دارد.
مواردی که حقوق کسب و کار بین الملل پوشش می‌دهد در مقایسه با حقوق بازرگانی بین الملل گسترده‌تر است. در حقوق کسب و کار بین الملل علاوه بر مباحث حقوق بازرگانی مباحث دیگری نیز مطرح می‌شود. این دسته از حقوق نه تنها کلیه فعالیت‌های اقتصادی از جمله تولید یا توزیع و مصرف را پوشش می‌دهد بلکه کلیه فعالان اقتصادی از قبیل تجار، شرکت‌های تجاری و عاملین را پوشش می‌دهد. بنابراین حقوق کسب و کار بین الملل شامل مباحث مربوط به حقوق بازرگانی، حقوق شرکت‌ها، حقوق کسب و کار، حقوق رقابت، حقوق ورشکستگی، حقوق مالیاتی، حقوق قراردادها، وصول مطالبات، ضمانت نامه‌ها، حسابرسی، داوری و به طور خلاصه هر گونه مقرراتی است که ناظر به فعالیت‌های اقتصادی و تجاری می‌باشد. به این دلیل که حقوق کسب و کار بین الملل، یک فرایند پیچیده و فرسایشی است و نیازمند تشخیص و هماهنگی بین عوامل مختلف است، حقوق کسب و کار بین المللی به وجود آمده تا ناظر بر این فرایند پیچیده باشد.
