خلاصه ای از فصل اول: روز
یک: الگوهای پنهان هر روزه
"در تمام قاره ها و منطقه های زمانی، به اندازه امواج دریا قابل پیش بینی است که روزها یک تناوب همیشگی دارند: یک اوج گیری، یک فرود و یک بازگشت به نقطه اولیه".
"مردم در کارهایی که به طور روزانه انجام می‌دهند، نمی دانند چه کاری می کنند!" ویلیام شکسپیر: هیاهوی بسیار برای هیچ
در قسمت اول فصل اول در مورد الگوهای زمانی در موضوعات مختلف صحبت میشه. اینکه ساعتی در مغز ما وجود داره که به صورت عمومی از یک نمودار پیروی میکنه. البته این نمودار به صورت عمومی هست و ممکنه استثنا هم وجود داشته باشه. آزمایش ها و مشاهدات مختلفی، وجود یک توزیع تقریبا یکسان رو نشون میده. مثل میزان حس شادی، حس گرمی و حتی میزان حس مثبت در توئیت هایی که در طول روز ثبت میشن. الگو به این صورت هست که در صبح اوج گیری دارن تا در اواسط روز به سیر نزولی میرسن و دوباره در غروب شروع به اوج گیری میکنن.
این نمودارها نشون میدن که ساعت انجام یک کار چگونه در نتیجه اون میتونه تاثیر زیادی داشته باشه. کارهایی مانند امتحان دادن، قضاوت و کارهای تحلیلی و بصیرتی.
عاملی در ما وجود داره به اسم کنترل مهارکننده که مسئول حفاظت از قلعه شناختی ما هست و با توجه به زمان های اوج گیری و نزول، قوی و ضعیف میشه. وجود این عامل برای کارهای تحلیلی مفید و برای کارهای بصیرتی غیر مفید است. کارهای تحلیلی برای اینکه به نتیجه درست برسن نیاز به تمرکز دارن و نیروی کنترل مهارکننده با کمک به نادیده گرفتن مسائل حاشیه ای موجب میشه مسئله بهتر حل بشه. اما برای مسائل بصیرتی وجود اون عامل مفید نیست چون نیاز داریم همه موارد رو در نظر بگیریم تا به جرقه ای برای حل مسئله ها برسیم. فکر میکنم مشخص باشه چه زمانی برای حل کدوم مسئله ها مفیده؟
همون طور که گفته شد انسان ها یک ساعت بیولوژیک دارن که اونها رو به سه دسته تقسیم میکنه: جغدها، چکاوک ها و دسته میانی. اکثرا در دسته میانی جای می گیرن. تعریف این سه دسته هم که مشخصه اما مطلب مهم اینه که بهترین حالت برای نتیجه درست گرفتن زمانی هست که خودمون رو بشناسیم تا بتونیم کارهامون رو در زمان مناسب خودشون انجام بدیم و بهترین نتیجه رو بگیریم.
در پایان هر فصل این کتاب قسمتی وجود داره به اسم کتابچه ترفندهای زمان که تکنیکها و روال هایی رو برای بکارگیری دانش زمان سنجی در زندگی روزمره معرفی میکنه.
توصیه ها برای یک صبح بهتر:
دو: بعد از ظهرها و قاشق های قهوه خوری: قدرت زنگ تفریح، وعده نهار و توجیه قیلوله بعد از ظهر
"دلایل علمی بیشتری این موضوع را اثبات می‌کنند: استراحت نشانه تنبلی نیست بلکه نشانه قدرت است".
"بعد از ظهر از چیزی آگاه است که صبح هرگز تصور آن را نیز نمی‌کند". رابرت فراست
قسمت دوم از فصل اول به افت هوشیاری در بعداز ظهرها مپردازه. این فصل با مثالهایی از مشکلات بیمارستان ها و بیماران در بعداز ظهرها شروع میشه و راهکارهایی که برای حل مشکل پیاده سازی شده رو ارائه میده. مثلا "وقفه هوشیاری" که وقفه های کوتاه پیش از انجام کارهای مهم برای بازبینی دستورالعمل ها و پیشگیری از اشتباه هستند.
نویسنده از بعد از ظهرها به عنوان مثلث برمودا نام میبره که یک منطقه خطر برای بهره وری، اخلاق و سلامت است. در مورد نتایج معاینه بصورت واضح بسیاری از نتایج بستگی به این موضوع داره که معاینه در چه ساعتی انجام بشه. سعی کنید بعد از ظهرها دکتر نرید.
نوع دیگری از استراحت بنام "استراحت های تجدید قوا" هم وجود دارد. با استراحت تجدید قوا می توانیم شاهد کاهش تاثیر افت بعد ازظهر باشیم. اگر زمان افت یک سم باشد، زمان استراحت تجدید قوا پادزهر است و علم پنج اصل برای راهنمایی در مورد استراحت ارائه میکند:
1. زمان های استراحت کوتاه هم می توانند کمک زیادی کنند. تحقیقات شرکت دسکتایم نشون میده افراد با عملکرد بالا پنجاه و دو دقیقه کار می کنند و هفت دقیقه استراحت. استراحت های کوتاه در ازای هزینه کمی که دارند سود قابل توجهی ارائه می کنند.
2. حرکت بهتر از ثابت بودن است. "زمان های کوتاه فعالیت" موجب افزایش انگیزه و تمرکز و بهبود خلاقیت میشود.
3. اجتماع بهتر از تنهایی است.زمان استراحت اجتماعی نسبت به استراحت شناختی و استراحت تغذیه ای موثرتر است.
4. بیرون بهتر از داخل است.
5. رهایی کامل بهتر از نیمه درگیر بودن است.
علاوه بر دو نوع استراحت بالا استراحت‌های دیگری هم وجود دارد که کمک کننده خواهند بود.
مهمترین وعده روزانه
آیا همه ما باید صبحانه بخوریم؟ پاسخ: نمی دانیم. اما برای حل مشکل افت بعد از ظهر باید وعده نهار رو جدی بگیریم. محققان می گویند وقت نهار یک فرصت مهم برای بازیابی انرژی و بهبود سلامت کاری است. اما برای اینکه وعده نهار خوبی داشته باشیم دو اصل وجود دارد: استقلال و جدایی. سازمان‌ها میتوانند تجدید قوا در زمان نهار را با فراهم کردن شرایطی که باعث جدایی فرد از کار بشه فراهم کنند.
نهار مهمترین وعده غذایی روز است.
خوابیدن در محل کار
تحقیقات نشان می دهد چرت زدن دو مزیت دارد: موجب بهبود عملکرد ذهنی میشود و سلامت جسمی و ذهنی را تقویت میکند. اما برای بهره برداری از مزایای چرت زدن باید این کار را درست انجام دهیم. اگرچه خوابیدن بین سی تا نود دقیقه می‌تواند مزایای بلند مدتی داشته باشد اما هزینه زیادی دارد. خوابی که هم کارایی را و هم بهره‌وری را افزایش دهد معمولا بین ده تا بیست دقیقه است. خواب بیشتر از بیست دقیقه می تونه به بدن و مغز هزینه تحمیل کند و ما روروارد سکون خواب (احساس سردرگمی و گیجی بعد از بیداری) کند.
تکنیک خوابوچینو هم بسیار مفید است. چون ورود کافئین به بدن بیست دقیقه زمان نیاز دارد پس قبل از چرت قهوه بخورید تا بعد از خواب بیست دقیقه ای هم از مزیت کافئین استفاده کنید هم انرژی خواب.
خواب بعد از ظهر (سی یستا) از کلمه لاتین هورا سکستا گرفته شده است که به معنای شش ساعت است. این استراحت معمولا شش ساعت پس از طلوع آفتاب شروع می شده است. امروز فرار از افت بعد از ظهر یک ضرورت روانی است.
دیگه نهار نخوردن یک افتخار نیست. علم زمان سنجی همان چیزهایی رو تایید کرده که دنیای کهن آن را درک کرده بود: باید به خودمان استراحت دهیم.
مطلبی که در کتابچه ترفندهای زمان این قسمت مهم بود، اینه که اگر در تیمی هستیم که باید امروز ساعت پنج عصر کار رو تحویل بده و کسی وقت نداره که از انواع استراحت استفاده کنه، میتونیم دو ساعت مانده به اتمام زمان کار مفیدی انجام بدیم و یک لیست برای وقفه هوشیاری داشته باشیم:
کتاب کی نوشته دنیل اچ.پینک نشر نوین
