سی و دو سال از زمینی شدنم گذشت...
سی و دو سالی که با رنجها و شادیهای بسیاری همراه بود. شاید در این سالها رنجها بر شادیها غلبه کردهاند، اما برآیند حال، برایم امیدوار کننده است...
شاید تا امروز به میزان کمی از خواستههایم رسیده باشم، اما با وجود کسانی که خدا بر سر راهم قرار داده، میدانم که به لطف حضرتش، حمایت خانواده و دوستانم، و تلاش و پشتکار، اگر خودم کمکاری نکنم، قطعا به تمام خواستههایم که از کودکی تا امروز در دلم جا کرده و کسی هم از آنها خبر ندارد، خواهم رسید...
- امروز من یک سال بیشتر است که به خدایی شدن نزدیک شدهام.
- امروز یک سال بیشتر است که اهل سرزمین اهورایی ایرانم.
- امروز یک سال بیشتر است که حب علی و فرزندانش در دلم شعلهور شده است.
- امروز یک سال بیشتر است که با افتخار استقلالیام و پسرو مکتب بزرگانی چون ناصر حجازی.
- امروز یک سال بیشتر است که به بهار حقیقی، و به انسان کامل، نزدیکتر شدهام.
- و باید گفت امروز یک سال بیشتر است که من انسان هستم؛ انسانِ ایرانیِ مسلمانِ آزادیخواهِ جهادگر...
سپاس از لطف همه دوستانِ جانی که به اینجانب لطف داشته و به طرق مختلف، زادروزم را تبریک گفتند.
# حسین کیانی نیا
۵ اردیبهشت ۱۴۰۲
روز یکم ۳۲ سالگی