پرورش فرزند

من خیلی تاکید می‌کنم که خانواده‌ها به پرورش صحیح فرزندان خودشون بیش‌تر توجه کنن.

تو دادگاه‌ها می‌بینم که چه کودکانی و چه نوجوانانی مرتکب جرم میشن. وقتی مساله رو پیگیری می‌کنی می‌بینی یه خلاء تو خونوادشون هست.

رابطه صمیمی و دوستانه بین پدر و مادر و فرزند نیست.

و این باعث میشه کودک و یا نوجوان راهشو گم کنه. تکیه‌گاهی نداره اون هم در چنین سن و سال بسیار بسیار حساسی.

برخی خانواده‌ها علم و آگاهی ارتباط و چگونگی رفتار و چگونگی حل مساله و بسیار موارد دیگه رو ندارن.

خیلی از خانواده‌ها فکر می‌کنن مسائل زندگی خود بخود حل میشن و به خودشون زحمت یه تحقیق ساده، یه پرس و جو، یه مشورت ، یه مطالعه کوتاه رو نمیدن و بعد به خودشون میگن که ما بدبختیم. هر چی درد و غمه تو زندگی ما هست.

اون‌ها یه اشتباه دارن و اون اینه که فکر می‌کنن مسائل بدون زحمت و تلاش حل می‌شن.

از هر کسی که داره این نوشته رو میخونه عاجزانه خواهش دارم که به روش صحیح پرورش فرزند توجه کنید. اگر نمیدونید کدوم راه درسته و مدام مشاورانی شما رو راهنمایی می‌کنن و شما نتیجه نمی‌گیرید؛ فقط یه کار بکنید.

با تمام وجود به خدای مهربان توکل کنید ولی دست رو دست نذارید و پا به پای توکلتون تلاش کنید.