اینترنت اشیا (IoT) و هوش مصنوعی (AI)، هرکدام، فناوری‌های قدرتمندی هستند. وقتی AI و IoT را با هم ترکیب کنید، هوش مصنوعینترنت اشیاء یا، به اختصار،AIoT به دست می‌آید. تصور کنید اینترنت اشیاء یک سیستم عصبی دیجیتال است و هوش مصنوعی مغز [متفکر] آن سیستم است.
برای درک کامل AIoT، باید با اینترنت اشیاء شروع کنید. وقتی "اشیائی" همچون دستگاه‌های پوشیدنی [مثل ساعت هوشمند، عینک‌های واقعیت افزوده و مجازی، لباس‌های هوشمند و ..]، یخچال و فریزر، دستیارهای [صوتی] دیجیتال، حسگرها و سایر تجهیزات به اینترنت متصل باشند، و همینطور توسط دستگاه‌های دیگر قابل‌شناسایی باشند و داده‌ها را جمع آوری و پردازش کنند، شما با اینترنت اشیاء مواجه هستید. هوش مصنوعی هم آن زمانی است که یک سیستم بتواند مجموعه‌ای از کارها را به انجام برساند یا از داده‌ها، به روشی که هوشمندانه به نظر برسد، یاد بگیرد. بنابراین، وقتی هوش مصنوعی به اینترنت اشیاء اضافه می‌شود، به این معنی است که دستگاه‌ها می‌توانند داده‌ها را تجزیه و تحلیل کنند، تصمیم بگیرند و بدون دخالت انسان بر اساس آن داده‌ها عمل کنند. [دربارۀ هوش مصنوعی و اینترنت اشیاء، اگر علاقه‌مندید، می‌توانید در محتواژه بیشتر بخوانید.]
این دستگاه‌ها دستگاه‌های "هوشمند" هستند و، در نهایت، به کارایی و اثربخشی کمک می‌کنند. هوش در AIoT عامل تجزیه و تحلیل داده‌ها است که برای بهینه‌سازی سیستم و ایجاد عملکرد بهتر در کسب‌وکار استفاده می‌شود. این هوش در ایجاد داده‌هایی برای تصمیم‌گیری بهتر و یادگیری سیستم کمک می‌کند.
ترکیب اینترنت و سیستم‌های هوشمند، AIoT را به یک ابزار کاربردی قدرتمند و مهم تبدیل می‌کند. چندتا از این کاربردها را در ادامه می‌خوانید:
در فضای خرده‌فروشی هوشمند، سیستم دوربین مجهز به قابلیت بینایی رایانه‌ای (computer vision) می‌تواند با تشخیص چهره، مشتری را هنگام ورود به فروشگاه شناسایی کند. این سیستم با جمع‌آوری اطلاعات مربوط به مشتریان، از جمله جنسیت، ترجیح آنها در انتخاب محصول، میزان رفت‌آمد آنها و موارد دیگر، داده‌ها را برای پیش‌بینی دقیق رفتار مصرف‌کننده تجزیه و تحلیل می‌کند و سپس از این اطلاعات برای تصمیماتی مثل بازاریابی و چینش محصول و ... استفاده می‌کند. برای مثال، اگر سیستم تشخیص دهد که اکثر مشتریان فروشگاه بیست تا چهل ساله هستند، می‌شود تبلیغات محصولات یا محصولات ویژۀ فروشگاه را برای آن ردۀ سنی تدارک دید، تا فروش افزایش یابد. دوربین‌های هوشمند می‌توانند خریداران را شناسایی کنند و به آنها اجازه دهند، [بدون معطل شدن برای حساب و کتاب] از صندوق بگذرند، مانند آنچه در فروشگاه‌‌های آمازون (به نام Amazon Go store) اتفاق می‌افتد.
در شهرهای هوشمند، کاربردهای زیادی برای AIoT وجود دارد، از جمله نظارت بر ترافیک توسط هواپیماهای بدون سرنشین. اگر بتوان ترافیک را، در آن واحد، کنترل کرد و جریان ترافیکی را تنظیم کرد، می‌شود از ازدحام [خودروها] کاست. هنگامی که هواپیماهای بدون سرنشین، برای نظارت بر منطقه‌ای بزرگ، مستقر می‌شوند، می‌توانند داده‌های ترافیکی را انتقال دهند و سپس هوش مصنوعی می‌تواند داده‌ها را تجزیه و تحلیل کند و بهترین راه کاهش ترافیک را، با تنظیم مجدد محدودیت‌های سرعت و زمان چراغ‌های راهنمایی، بدون دخالت انسان، پیش بگیرد.
ET City Brain، محصولی از Alibaba Cloud، با استفاده از AIoT استفاده از منابع شهری را بهینه می‌کند. این سیستم می‌تواند، با تشخیص تصادفات و پارک‌های غیرقانونی، [تنظیم] چراغ‌های راهنمایی را تغییر دهد تا آمبولانس‌ها سریع‌تر به بیماران نیازمند کمک برسد.
جای دیگری که هوش مصنوعی و اینترنت اشیا با هم تلاقی می‌کنند ساختمان‌های اداری هوشمند است. برخی از شرکت‌ها شبکه‌ای از حسگرهای محیطی هوشمند را در ساختمان اداری خود نصب می‌کنند. این سنسورها می‌توانند میزان حضور پرسنل را تشخیص دهند و دما و نور را، برای بهبود بهره‌وری انرژی، تنظیم کنند. در استفادۀ دیگر، ساختمان هوشمند می‌تواند دسترسی به ساختمان را از طریق فناوری تشخیص چهره کنترل کند. ترکیبی از دوربین‌های متصل‌به‌هم و هوش مصنوعی که می‌تواند، در آن واحد، تصاویر گرفته شده را با [تصویرهای موجود در] یک پایگاه داده مقایسه کند و تعیین کند چه کسی باید به ساختمان دسترسی داشته باشد [و چه کسی نداشته باشد]. به روشی مشابه، از آنجا که سیستم AIoT مراقبت [همه‌چیز] است، لازم نیست کارمندان در جلسات اجباری‌ای که، اصلا لازم نبود تشکیل شوند، حاضر شوند.
امروزه، AIoT برای کمک به نظارت بر وسایل نقلیه ناوگان حمل‌ونقل عمومی، کاهش هزینه‌های سوخت، نگهداری و تعمیر خطوط و تشخیص رفتارهای خطرناک رانندگان مورد استفاده قرار می‌گیرد. از طریق ابزارهای اینترنت اشیا مانند GPS و حسگرهای دیگر و سیستم هوش مصنوعی، شرکت‌ها قادر به مدیریت بهتر ناوگان خود هستند؛ به لطف AIoT.
روش دیگری که، امروزه، از AIoT استفاده می‌شود در وسایل نقلیۀ خودران مانند سیستم‌های بدون سرنشین تسلا است که از رادار ، سونار (رادار کشتی)، GPS و دوربین برای جمع‌آوری اطلاعات مربوط به شرایط رانندگی استفاده می‌شود و سپس یک سیستم AI بر اساس داده‌هایی که دستگاه‌های اینترنت اشیاء جمع‌آوری کرده‌اند تصمیم‌گیری می‌کند.
مشابه کاربرد AIoT در وسایل نقلیۀ خودران، ربات‌های پستی خودران هم کاربرد دیگری از AIoT است. ربات‌ها دارای سنسورهایی هستند که اطلاعات مربوط به مسیرهای پیمایش ربات را جمع می‌کنند و سپس، لحظه به لحظه، در مورد نحوۀ کنش بعدی، توسط پلتفرم هوش مصنوعی آن‌بُرد خود تصمیم می‌گیرند.
