آخرای کارشناسی یکی از دوستامو بعد چند سال تو خیابون دیدم. پرسیدم چیکار میکنی، گفت میخوام برم از ایران. گفتم کجا، گفت هرجا، افغانستان! مگه چقدر مهمه کجا؟! خیلی هنگ کردم. ولی خب به روی خودم نیاوردم. همینطور که حرف میزدیم ی فقیری اومد جلومون ازمون پول خواست، دوستم تا اینو دید، یک حالتی پیدا کرد، مثل حالتی که یهو آشغال خیلی بدبویی میبینی بدت میاد از اونجا میری! دستمو گرفت گفت بریم اونورتر، چند قدم رفتیم، بعد چند دقیقه بازهم همون فقیر اومد، واین بار دیگه خیلی بهم ریخت اعصابش، یک أه گفتو دستمو گرفت گفت بریم اونور خط این نمیذاره حرف بزنیم.
خیلی عجیب بود برام. دقیقا اون حالتی که با فقیر داشت، دقیقا تو صحبتاش همون حس رو نسبت به ایران داشت! اصلا همون وجود فقیر یکی از دلایل بد بودن ایران بود براش. از دزدی فلان مسئول، خودکشی، فقر و همه ی چیزهایی که هممون تو خبرها میشنویم میگفت. میگفت میخوام برم آلمان کامپیوتر بخونم. از اون موقع هنوز به این فکر میکنم که یعنی بره آلمان فقیر نمیبینه؟ یا اینکه با یک فقیر آلمانی هم همینجوری برخورد میکنه؟! اگه بره باز هم براش مهمه که فلان مسئول تو ایران خطا کرد؟ اصلا مردم آلمان هم براشون مهمه کی خطا کرد کی خطا نکرد؟ یا شاید اصلا اونجا هیچ شُتُری خطا نمیکنه؟ شاید دلیل قانع کننده ای برای رفتن داشته باشه ولی دلیل این حجم از نفرت نسبت به ایران هم قانع کنندس؟
جورج ارول، همون نویسنده ی قلعه حیوانات و 1984 معتقد بود دنیای غرب قصد داره مردم رو با سرگرم کردن سرگرمی های کاذب، کنترلشون کنه! 70 سال پیش اینو گفت، گرچه الان دیگه خیلی روشن شده این قضیه. بارزترین این سرگرمی ها، سرگرمی های جنسی هستش که واقعا جلوی این غول آتشین شهوت رو گرفتن خیلی خیلی کار سختیه. گرچه اینو در اکثر کشورهای دنیا میشه دید ولی واقعا تو ایران خبری ازین سرگرمی ها نیست.
فکر نکنم هیچ کشوری مثل ایران تو جهان باشه که بیش از 100 شبکه خارجی در حال تخریبش باشن و از ریزترین خبرها حتی از خطا کردن یک شتر در ایران، علیه ایران استفاده کنه. وقتی یکی تو ایران خطا میکنه، این خبر در همه ی شبکه های خبری، همه ی شبکه های اجتماعی و همه ی کانال های تلگرمی، منتشر میشه و اکثر مردم ایران که سرگرمی ای جز گشتن تو اینترنت ندارن یک خبر خطا کردنو چندینو چندین بار در همه ی کانال هایی که باز میکنن، مشاهده می کنن واین حس نفرت مردم به کشور رو برانگیخته میکنه و حاضرِ هرجا باشه جز ایران.
حالا تو کشورهای غربی هیچکی خطا نمیکنه؟ قطعا میکنه، ولی خب مردمشون سرگرم هستن. سرگرم همون سرگرمی هایی که میخوان و تا وقتی که این سرگرمی ها براشون مهیاست، دیگه هیچ اهمیتی به خطاکردن کسی نمیدن. به علاوه خبری از اون شبکه های مخرب نیست و چون دیگه برا هیچکی خطاکردن کسی اهمیتی نداره، کسی هم خبرشو بازتاب نمیده. پس نه تقاضایی هست و نه عرضه ای. و کاملا در سکوت، هرکی هرچی خواست خطا میکنه و کسی خبردار نمیشه و همه فکر میکنن کسی خطانکرد.
فکر کنید حقیقت تاریخی ساخت برج ایفل رو روی خود برج بنویسن، که فرانسوی ها با استعمار کشور الجزایر و بریدن سر 1 میلیون آدم بی گناه و به غارت بردن معادن آنها تونستن برج ایفل رو از اون منابع غارت شده بسازن. به نظرتون کسی اهمیت میده؟ قطعا خیر. چون ملت در همون لحظه سرگرم زرق و برق دنیان و همینو میخوان.
شاید چون "الناس عبید الدنیا"
ممنون میشم نقد کنید.
