همه ما تو زندگیمون اشتباهاتی رو مرتکب میشیم، که بعضی اوقات سعی میکنیم اون اشتباه رو جبران کنیم. ولی بعضی اوقات عده ی کمی افراد هستن که دست به خودکشی میزنن و بزرگترین اشتباه زندگیشون رو میکنن که دیگه نمیتونن جبرانش کنن. درسته ظرفیت آدما به صورت خدادادی باهم فرق داره، مثلا یکی ظرفیتش به اندازه پارچ هستش و یکی به اندازه لیوان. اونیکه ظرفیتش به اندازه لیوان هستش اگه ظرفیتش پر بشه ممکنه دست به خودکشی بزنه و اونیکه ظرفیتش به اندازه پارچ هست هیچوقت نمیتونه درکش کنه مگر اینکه ظرف اینم پر بشه. نمیدونم منم جای اون طرف باشم این کارو( خودکشی) رو میکردم یا نه ولی اینو میدونم اگه اینکارو کنم بزرگترین اشتباه زندگیمو مرتکب شدم پس سعی میکنم که اینکارو انجام ندم. هیچ جیزی تو این دنیا بدون خواست خدا اتفاق نمیفته. پس چه چیزی بهتر ازاینکه خدا برای آدم چیزیو بخواد، چه خوب باشه از نظر ما چه بد. تمام این دنیا یک امتحان هستش که بعدا جوابش معلوم میشه. برای خودم و هرکی که این متنو میخونه آرزو و دعا میکنم که هیچوقت مورد آزمایش های سخت خدا قرار نگیریم و اگر قرار گرفتیم سربلند بیرون بیاییم.پس هروقت به مشکل بزرگی از هر لحاظ گرفتار شدید کم نیارید و بجنگید و به خدا امید داشته باشید که " الا بذكر الله تطمئن القلوب". مثل نماز خوندن.
