ما راجع به همه چیز نگران می‌شویم، نگرانی به جزئی جدایی ناپذیر از زندگی ما تبدیل شده است.
نگران این که آیا قیمت دلار همچنان بالا خواهد رفت؟
یا نگران این هستیم که چگونه با مادر یا پدر بدخلقمان تا کنیم؟
یا نگران اینکه چرا چای یا قهوه روی لباسمان ریخته است.
متوجه هستید؟این نگرانی ها اصلا سازنده نیستند و در طول روز با آنها مواجه می‌شویم و خیلی زود از خاطرمان فراموش می‌شوند
اما خب پرسش اصلی اینجاست: چه نگرانی سازنده است؟
نگرانی سازنده شما را به عمل وامی‌دارد و باعث می‌شود که شما در رفع آن بکوشید.
بگذارید دقیق‌تر توضیح بدهم؛از آنجایی که ذهن ما اهل احتیاط است،به محض آنکه با مشکلی مواجه می‌شود به فکر فرو می‌رود و باعث می‌شود که احساس نگرانی بکنیم.
ما دائما از نگرانی‌ها فرار می‌کنیم و به دنبال روشی هستیم که آنها را دور بزنیم دریغ از آنکه دائما به دام آنها دچار می‌شویم.
این نگرانی ها مثل دست انداز ها و چراغ قرمز های در خیابان هستند که د رطول روز با آنها مواجه می‌شویم و باعث می‌شوند که برای لحظه ای متوقف شویم و فکر کنیم.
قرار نیست مسیر روبروی شما همیشه مستقیم و سرراست باشد،اگر چنین تصوری دارید بهتر است در . افکار خودتان تجدید نظر بکنید
اما من احساس می‌کنم این نگرانی ها اتفاقی نیستند،آنها می‌آیند تا باعث رشد و تحول ما بشوند در یک مسیر مستقیم و بی‌مانع هیچ رشدی وجود ندارد،هیچکس شما را به خاطر پیمودن صد متر تشویق نمی‌کند اما اگر مسیر طولانی را پیاده رفتید،آنوقت است که دیده می‌شوید.
ما باید به خاطر وجود موانع در زندگی‌مان شکرگذار باشیم
