این فاحشه های زن زندگی آزادی دو سال پیش شعار میدادند هیز تویی هرزه تویی زن آزاده منم :)))
این فقط بخش کوچکی از فعالیت فواحش ززآ در توییتر است!
تازه نرهایشان هم زیر توییت این ماده فاحشه‌ها مثل سگ برای کثافتکاری‌هایشان دُم تکان میدهند!
هر چه از نجاست این جماعت بگوییم کم است!
🔴ته ته آرمان‌شهر شما همین کثافت خانه‌‌هاست !!!!
خدایا شکرت که ما صاحب انقلابی هستیم که هرگز و هرگز به کارگر جنسی نیازی نداشت و برای امرار معاش کارگر جنسی تولید نکرد و انسانها را برده‌ی جنسی خودش نکرد.
خدایا تو را شکر که ما از جنبشی نیستیم که تمام سرمایه‌اش بازی دادن کارگران و کالاهای جنسیش هست..
خدایا تو را هزاران مرتبه شکر که پای درخت انقلاب ما خون پاک ترین و دوست داشتنی ترین مردمان این جهان ریخته است و چنان بارورش کرده است که امروز جهان به قامت عزای ما بلند شده است.
◀️آری ما به این دستاوردهای جهانی افتخار می‌کنیم و شما به عملکرد خوب کالاهای کارگرانتان!
مخالفان جمهوری اسلامی روزگاری، کسانی بودند که مقابل امثال بهشتی می‌نشستند، بحث علمی میکردند اما؛
مخالفان جمهوری اسلامی امروز هرزه‌هایی هستند که هنرشان تنها عکس نود و برهنه منتشر کردن است!!!
تاسف برانگیز است...
همیشه مهمترین حسرت معتقدان به انقلاب شکاف میان زمانه آنها که انقلاب کردند با اینها که قرار است آن را حفظ کنند بوده… دنیای انقلاب کرده ها مملو از “اینگونه باید بشود” های زیبا بوده و دنیای حفظ کنندگان انقلاب مملو تر از “حالا دیگر اینگونه شده است” های زشت و کریه المنظر…
آنها که انقلاب نکرده بودند اما می خواستند حفظش بکنند سوالشان این بود که چرا و چه شد که از محمدعلی رجایی رسیدیم به حسن روحانی… از طالقانی رسیدیم به حسن آقامیری … از شهید تندگویان رسیدیم به بیژن زنگنه و آخوندی … از حسن آیت رسیدیم به پزشکیان و لاریجانی … از زنده یاد کوثری رسیدیم به حمید علیمی...
ما از خیلی های دیگری که مردم به عشق شان انقلاب کرده بودند رسیدیم به کسانی که مردم شاید نخواهند به عشق شان انقلابی را حفظ کنند، ما با همه این شکاف ها و اشخاصش، با همه شعارهای مسخ شده و کارنامه های سیاهش کنار آمدیم اما انتظار مقابل به مثل شدن این مساله را دیگر نداشتیم؛
ما انتظار نداشتیم که جبهه مقابلمان پر بشود از رضا پهلوی و علی کریمی و مصی علینژاد و صادق زیباکلام ها!!!… ما انتظار نداشتیم که از مناظره های نسل اول که میان بهشتی و کیانوری برگزار می شد برسیم به کل کل کردن هشتگی با سلطنت طلب ها و نود دادن های فاحشه های توئیتری …
ما انتظار نداشتیم که از نهضت آزادی برسیم به ری استارت، از حزب توده با سه ربع کیلو سیبیل برسیم به کمپین چهارشنبه های سفید و زن زندگی آزادی، از رادیو بی بی سی برسیم به خاله زنک ها و بچه کوچه ای های منوتو و اینترنشنال ، از خانه تیمی برسیم به دکل برق خیابان، از انتحاری چریک ها برسیم هشتگ مهسا امینی … ما از جهت مقابلمان خیلی پسرفت کردیم.
نسل اول سرش را بالا می گرفت و می گفت در حال مبارزه با چه کسانی است، ما سرمان را پایین بیاندازیم و بگوییم جبهه مقابلمان کیست؟
به نظر جنگیدن با اینها سخت تر است، مثل آن می ماند که چهارتا کودک بچه ننه بخواهند اذیتت کنند و تو بگویی اگر بزنم زیر گوششان می گویند زورش به بچه رسیده و اگر نگاهشان کنم می گویند از پس دو تا الف بچه ها بر نیامده!
کاش داغ این روزهایمان پسرفت همین به ظاهر خودی ها بود نه مبتذل شدن جبهه مقابل.
ما انتخاب نکردیم که با اینها مبارزه کنیم، ما قرار است با کسانی دهان به دهان شویم که چوب دو سر فلانند، نه رویمان می شود که سطحمان را اندازه آنها پایین بیاوریم نه می شود از سروصدای بچه بازی شان چشم پوشید؛
ما به زمان خوشبین بودیم و فکر می کردیم هرچه بگذرد این جنگ مردانه تر میشود اما کودکانه تر شد، کاش بجای هم گروه شدن با نونهالان در همان رده بزرگسالان به گروه مرگ می خوردیم تا حتی حذف شدن در آن هم افتخار باشد!
