خاب

خاب الوافدون علی غیرک. این روزها زیاد می‌گویمش. مطلع دعای هر روز رجب است. به گونه‌های مختلفی ترجمه‌اش کرده‌اند. در مفاتیح نوشته: "آنان که بر غیر تو بار یافتند ناامید گشتند". من اما برای خودم اینطور معنا کرده‌ام که وای به حال کسی که روی غیر تو حساب کند. یک صوت 15ثانیه‌ای از مرحوم مجتهدی هست که این‌گونه آغاز می‌شود: "هر وقت ناامید از همه جا شدی بدون که کارت درست می‌شه." و بعدش هم می‌گوید: " به عزت و جلال خودم قسم که قطع می‌کنم امید بنده‌ای که به غیر من امید داره" و این جمله به نظرم اعتراف به این حدیث است. خودمان پیش‌دستی می‌کنیم و به خدا می‌گوئیم که بله! می‌دانم. هر کس به غیر تو امید بست، بیچاره شد.

«خاب» از ریشۀ خیب است. و یعنی نرسیدن به آن‌چه می‌خواسته‌ای. اما «وافدون» معنای جالب‌تری دارد. وافد در اصطلاح یعنی شتری که سرسلسله است. آن که مسیر قافله را نشان می‌دهد. همان که راهبری می‌کند. اگر عنان امیدت را بدهی به غیر خدا، به آنچه می‌خواهی نرسی. و چه تعبیر شاعرانه‌ای.