تخمک کشی و یا پانکچر

عمل برداشتن تخمک ( تخمک کشی و یا پانکچر ) معمولاً تحت بیهوشی سبک (داروهای آرام‌بخش و مسکن) انجام می‌شود و شما هیچ دردی حس نمی‌کنید. در حالت کلی تخمک‌ها قبل از شروع تخمک‌گذاری و 34 تا 36 ساعت بعد از تزریق HCG برداشته می‌شوند. برای این کار معمولاً از سونوگرافی واژینال (داخلی) استفاده می‌شود. در این روش یک پروب اولتراسوند که یک سوزن به آن متصل است وارد واژن می‌شود. پزشک از اولتراسوند برای مشاهده تخمدان‌ها و تشخیص محل فولیکول‌ها استفاده می‌کند.
سپس تخمک‌ها از طریق سوزنی که به یک دستگاه ساکشن متصل است از فولیکول‌ها جدا می‌شوند. به این ترتیب که سوزن مربوطه فولیکول‌ها را سوراخ می‌کند، سپس برای برداشتن تخمک و مایع درون فولیکول از یک ساکشن ضعیف استفاده می‌شود. در مدت چند دقیقه، چندین تخمک قابل برداشت هستند.
پس از برداشتن تخمک‌‌ها، ممکن است دل درد، احساس پُری یا فشار داشته باشید. در مرحلۀ بعد یک جنین‌شناس، مایع را بررسی کرده و تخمک را پیدا می‌کند. سپس تخمک‌های بالغ در یک مایع مغذی (محیط کشت) نگهداری شده ودر روش ivf به منظور بارور شدن در کنار اسپرم ها قرار می گیرند و در روش میکرواینجکشن (ICSI) اسپرم داخل تخمک تخمک تزریق می شود.

اقدامات قبل از پانکچر :

اگر عمل پانکچر (تخمک کشی) تحت بیهوشی انجام شود، احتمالاً از شما خواسته می‌شود که حدود 8 تا 10 ساعت قبل از عمل از خوردن و آشامیدن خودداری کنید. همچنین از شما خواسته خواهد شد که در روز عمل لنز، جواهرات، آرایش و لاک ناخن نداشته باشید. متخصص بیهوشی یا پرستار، پیش از عمل به منظور دریافت برخی اطلاعات پزشکی شما را ملاقات می‌کند. در اتاق عمل نیز از طریق تزریق داخل وریدی یا استنشاق، داروی بیهوشی به شما داده می‌شود.

اقدامات بعد از پانکچر :

پس از برداشتن تخمک ( تخمک کشی )، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که مکمل‌های پروژسترون را به شکل قرص‌های خوراکی، تزریق و یا شیاف واژن مصرف نمایید بدین منظور که دیوارۀ رحم آماده لانه‌گزینی شود. همچنین پزشک داروهایی شامل آنتی‌بیوتیک برای پیشگیری از عفونت (به منظور کاهش التهاب در اندام‌های تناسلی) تجویز می‌کند. بسیار مهم است که این داروها دقیقاً به شیوه‌ای که تجویز شده‌اند استفاده شوند. توجه داشته باشید که در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر، پزشک خود را مطلع کنید:
دمای بدن بالاتر از 38 درجه سانتیگراد
درد شدید شکمی یا متورم شدن شکم
حالت تهوع شدید یا استفراغ بی‌وقفه
خونریزی شدید واژن (خونریزی‌های کم، طبیعی است)
مشکل در دفع ادرار یا دفع ادرار دردناک
ضعف کردن یا سرگیجه