احتمالا شمایی که داری این پست رو میخونی، به لطف تمام تبلیغات و رسانه های مختلف از اهمیت حرکت به سمت کاهش آلایندگی و استفاده از شیوه‌های پایدار بخصوص در حمل و نقل آگاهی پیدا کردی. در این مطلب سعی دارم به عنوان یکی از محققان حمل و نقل حرکت به سمت کاهش آلایندگی و حمل و نقل سبز رو به صورت خلاصه بررسی کنم.
بنابراین در ادامه ابتدا به چرایی و اهمیت این موضوع اشاره میکنیم و بعد از یک بعد دیگه به این مسلئه نگاه میکنم و نظرات خودم رو تشریح میکنم و در انتها مطالبی که توضیح دادم رو جمع بندی خواهم کرد.
با وجود رشد روز افزون جمعیت و گسترش شهرها از طرفی، و رونق کسب و کارها و اغوا برای تولید و مصرف بیشتر از طرف دیگه، موضوع حمل و نقل روز به روز اهمیت بیشتری پیدا کرد. اکتشاف نفت با وجود پتانسیل بالا برای افزایش راندمان فعالیت‌ها، منجر به گسترش افراطی تمام فعالیت ها در جهت استفاده از این ماده ارزشمند کرد. از چرخوندن چرخ تولید گرفته تا چرخ حمل و نقل!
بعد گذشت دهه‌ها بشر فهمید یه جای کار داره میلنگه و انگاری داریم بیشتر از ظرفیت پالایش طبیعت داریم آلودش میکنیم. همین شد جرقه ای برای تعریف توافق نامه های زیست محیطی و سرانجام تعیین سقف مجاز انتشار آلاینده ها تحت عنوان معامله کربن بعد از این کشورای مختلف برای استفاده از تسهیلات و امکانات این معاهدات و همینطور بهبود وجهه کشورها مفاهیمی مثل پایداری و افزایش انطباق فعالیت ها با محیط زیست رو پیش گرفتن. یکی از جلوه‌های بارز اون هم شد حمل و نقل سبز که در اون سعی میشه حمل و نقل عمومی بیشتر مورد استفاده قرار بگیره و بعلاوه سوخت فسیلی هم جایگزین سوخت‌هایی مثل الکتریسیته، هیدروژن و غیره بشه.
در کنار تمام تلاش‌هایی که در خصوص کاهش آلایندگی و جایگزینی سوخت مطرح میشه، تغییر شیوه‌های استحصال انرژی هم در تمام کشورها دنبال میشه. به عبارت دیگه استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر؛ تمام صحبت من در این مقاله ضرورت توجه به منابع تولید انرژی بجای توجه افراطی به توسعه شیوه‌های حمل و نقل پاکه.
اگر فرض بگیریم در همین شهر تهران تمام خودروهای فسیلی با خودروهای الکتریکی جایگزین بشن و منتظر کاهش آلایندگی و هوای پاک باشیم، ممکنه یکم تو ذوقمون بخوره! چرا؟ با سیاست‌های فعلی وزارت نیرو، فقط محل انتشار آلایندگی عوض شده و سوخت فسیلی که قرار بود در باک وسایل نقلیه سوخته بشه تو نیروگاه‌های مجاور شهرها سوخته میشه و چه بسا سوخت بیشتری هم به علت تلفات انتقال نیرو به شهرها مصرف بشه.
اگر در کشوری مثل نروژ اقبال عمومی و حمایت دولت از خودروهای الکتریکی رو شاهدیم؛ باید بدونیم که ورای وضعیت اقتصادی مطلوب این کشور بیشتر از 95 درصد تولید انرژی الکتریکی این کشور از منابع تجدید پذیره.
بنابراین اگر قراره به سمت حمل و نقل سبز و توسعه پایدار حرکت کنیم؛ در ابتدا لازمه توسعه زیرساخت‌های مناسب اون از جمله گشترش منابع تولید انرژی تجدید پذیر رو گسترش بدیم نه این که صرفا به محل تولید آلایندگی رو عوض کنیم.
