کاش میشد خانه‌های در ماه داشت

بسم الله الرحمن الرحیم

گاهی دلم از این دنیای خاکی می‌گیرد

کوله بارم را می‌بندم و به خانه خیالی خودم در کره ماه میروم.آنجا (در کلبه ای که در ماه دارم) هیچ تکاپویی نیست، گویی زمان به یکباره متوقف می‌شود، از این فاصله دور این کره زیبا را نگاه میکنم، که با کمال زیبائی دور خورشید می‌گردد و آن را طواف می‌کند، این کره میلیارد ها انسان را اسیر خاک کرده و میلیارد ها نفر دیگر زنده در آن می‌گردند، یک قهوه برای خودم درست میکنم، و آن را ذره ذره میخورم، چشمانم را می‌بندم و به کار هایی که مردمان دنیا گرفتار آن هستند می اندیشم:

انسان های این زمان بیشتر درگیر این خاک شده اند، آن ها جایگاه ملکوتی خود را فراموش کرده‌ اند، برای مشتی خاک سر هم داد می‌زنند، در تاکسی ها برای چند تکه کاغذ بحث می‌کنند، برای این که شکمشان را بیشتر پر کنند، جنگ ها را به راه می اندازند، روی هم موشک می اندازند، بدن ها را تکه تکه می‌کنند، میوه فروشی برای چند اسکناس بیشتر به مشتری خود دروغ می‌گویند، انسان ها کاهی در کشاکش اتفاقات روزگار یادشان می‌رود که انسان هستند، لبخند زدن را یادشان می‌رود، برای هم دیگر گل خریدن را یادشان می‌رود، آن ها بعد از پایان مسابقه فوتبال به همدیگر فحش می‌دهند، انسان ها یادشان رفته به یکدیگر حرف های خوب بزنند، آن ها یادشان رفته به یکدیگر محبت کنند، آن ها انسانیت خود را زیر بار سنگ و چوب فراموش می‌کنند، و بغل کردن یکدیگر را فراموش می‌کنند، آن ها سایت های بالا و پايين شدن قیمت ارز ها را ورق می‌زنند، و در این کشاکش نعمت هایی که اطرافشان را پر کرده را از یاد می‌برند، انسان امروز رسالت خود را زیر سنگ و آهن و چوب گم کرده و سرگشته و حیران در این کره خاکی دور خودش می‌گردد از اینانسان های این زمان بیشتر درگیر این خاک شده اند، آن ها جایگاه ملکوتی خود را فراموش کرده‌ اند، برای مشتی خاک سر هم داد می‌زنند، در تاکسی ها برای چند تکه کاغذ بحث می‌کنند، برای این که شکمشان را بیشتر پر کنند، جنگ ها را به راه می اندازند، روی هم موشک می اندازند، بدن ها را تکه تکه می‌کنند، میوه فروشی برای چند اسکناس بیشتر به مشتری خود دروغ می‌گویند، انسان ها کاهی در کشاکش اتفاقات روزگار یادشان می‌رود که انسان هستند، لبخند زدن را یادشان می‌رود، برای هم دیگر گل خریدن را یادشان می‌رود، آن ها بعد از پایان مسابقه فوتبال به همدیگر فحش می‌دهند، انسان ها یادشان رفته به یکدیگر حرف های خوب بزنند، آن ها یادشان رفته به یکدیگر محبت کنند، آن ها انسانیت خود را زیر بار سنگ و چوب فراموش می‌کنند، و بغل کردن یکدیگر را فراموش می‌کنند، آن ها سایت های بالا و پايين شدن قیمت ارز ها را ورق می‌زنند، و در این کشاکش نعمت هایی که اطرافشان را پر کرده را از یاد می‌برند، انسان امروز رسالت خود را زیر سنگ و آهن و چوب گم کرده و سرگشته و حیران دراین کره خاکی دور خودش می‌گردد

از این جا در کره ماه مسائل دنیا را بهتر میتوانم تحلیل کنم🙃