روشنفکرانی مانند میشل فوکو، ژان پل سارتر، دریدا، ادوارد سعید، رابرت یانگ و لویتار از شیفتگان انقلاب ایران بودند و در نوشته های خود سعی بر تایید، خوش بینی و حتی دفاع از انقلاب ایران داشتند. البته بعدا به تناقض ها و تضادهای موجود در اندیشه هایشان نسبت به انقلاب پی بردند و سعی کردند به نحوی به آن اشاره کنند. حتی فوکو که در ایران شناخته تر شده و نوشته هایش با استقبال اسلامگرایان درباره انقلاب مواجه شده بود، سعی کرد پس از روی کار آمدن حکومت اسلامی درباره انقلاب و ایران سکوت کند، حرفی نزند و وارد هیچ مجادله ای نشود.
یکی از تندترین نقدهای مطرح شده نامه ای است که با اسم مستعار آتوسا هـ . – زن ایرانی چپ‌گرا در نقد دیدگاه های فوکو نوشت. او در نقد خود علیه فوکو این پرسش را مطرح می کرد که چرا مردم ایران باید «پس از بیست‌و‌پنج سال سکوت و سرخوردگی» مجبور شوند بین «ساواک و تعصب» یکی را انتخاب کنند؟ او در پایان نوشت: " آن‌ها ( مردم ) نباید به خود اجازه دهند تا فریبِ درمانی را بخورند که احتمالا از خود درد بدتر است."
ماکسیم ردونسون تاریخ نگار فرانسوی نیز با نگاهی در مقاله " بیداری بنیادگرایی اسلامی ؟ " نوشت: " حتی یک بنیادگرایی اسلامی حداقلی، لازم می‌داند تا دست دزدان را قطع و سهم‌الارث زنان را تا نصف کاهش دهد. اگر بازگشتی به سنت باشد، همان‌گونه که دینداران می‌خواهند، باید [احکام شریعت را جاری ساخت] …هیچ چیز راحت‌تر یا خطرناک‌تر از این اتهام پرسابقه نخواهد بود: مخالف من، دشمن خداست." او نگران بود که آنچه در ایران در حال روی دادن است، نه تنها به رهایی منجر نشود بلکه بر دامنه محدودیت‌ها بیافزاید.
با این حال روشنفکران فرانسوی بیش از سایرین _ انگلیسی ها، ایتالیایی ها و آلمانی ها _ تجربه چنین انقلاب های ایدئولوژیکی داشتند. آنان انقلاب های چین و روسیه را درک کرده بودند. انقلاب هایی که با شعارهای برابری و عدالت شروع در نهایت به نقض آن پس از به دست گرفتن قدرت، انجامید.
بهار 79 میلادی همه چیز را نمایان شد. در تظاهرات روز جهانی زنان در هشتم مارس ۱۹۷۹، حکومت جدید چهره‌اش را بر بسیاری از حامیان بین‌المللی انقلاب ایران آشکار کرد. و این پیشگویی آینده نگرانه تصور شد که رفتارها و اقدمات جمهوری اسلامی _ نگاه خوش بینانه ای فوکو که گفته منظورم از جمهوری اسلامی یک حکومت اسلامی نیست که روحانیت در آن نقش کنترل یا نظارت دارد..._ بار سنگینی بر دوش جامعه ایران خواهد بود؛ و امروز چنین شد.
عکس: #میشل_فوکر و #ژان_ پل_ساتر
