● افضل الاعیاد
امام صادق علیه السلام دریک روایت صحیح السند فرموده اند :
وَیَوم غَدیرخُم أَفضَلَ الأعیادِ...1 ؛
ترجمه: و روز عید غدیر خم، برترین عیدهاست.
● گرامی ترین عید
از عبدالرحمن بن سالم از پدرش نقل شده است که گفت: از امام صادق علیه السلام پرسیدم: آیا مسلمانان جز روز جمعه، عید قربان و عید فطر، عید دیگری دارند؟
فرمود: آری، عیدی گرامی تر و بزرگتر از آن ها دارند.
عرض کردم: فدایت شوم، آن کدام عید است؟
فرمود:
اَلیَوم الَّذی فیِه رَسولُ الله صَلَّی الله عَلیهِ وَاله، أَمیرالمُؤمِنین عَلیهِ السَّلام وَ قالَ: مَن کُنتُ مَولاه فَعَلیٌ مَولاه؛
ترجمه: روزی که پیامبرصلی الله علیه واله امیرالمومنین علیه السلام را به جانشینی خویش منصوب نمود و فرمود: هرکس من مولای اویم، پس از من این علی مولای اوست.
پرسیدم: این رخداد در چه روزی بوده است؟
فرمود: در روز هجدهم ذی الحجه1
● روز عهــد
امام صادق علیه السلام درباره غدیر فرموده است:
صِیام یَوم غَدیرخُم یَعدِلُ صِیامِ الدُّنیا، لَو عاش اِنسان ثُمَّ صام ما عَمرت الدُنیا لِکانَ لَه ثَواب ذلِک، وَ صِیامه یَعدِلُ عِندَالله-عزَّوجَل- فی کُلِّ عام مائه حُجَّه وَ مائِه عمره مَبرورات مُتقَبَّلات، وَ هُوَ«عیدُالله اَکبَر»وَ ما بَعَث الله نبیّا قَطّ الاّ وَ تَعید فی هذَا الیَوم وَ عَرَف حُرمَته.وَاسمَه فِی السَّماء:یَومَ العَهدِالمَعهود، وَ فی الأرض: یَومَ المیثاقَ المَأخوذ والجَمَعالمشهود...2
ترجمه: روزه گرفتن در روز غدیرخم با روزه گرفتن در تمام عمردنیا برابری می کند، یعنی اگر کسی(ازآغاز پیدایش)تا پایان دنیا عمر کند وهمه را روزه بگیرد، پاداش روزه روز غدیر به او داده می شود. و روزه ی این روز نزد خدای عزوجل معادل یکصد حج و یکصد عمره مقبول در سال است و این روز بزرگترین عید خداوند است. خداوند هرپیامبری را که مبعوث فرمود (آن پیامبر) آن روز را عید گرفت و حرمت آن راشناخت. این روز در آسمان (نزد افلاکیان) روز «عهدمعهود» (عهداز پیش رقم خورده)و در زمین روز «پیمان گرفته شده و جمع مشهور» (حضور بی پرده) نام دارد.
بنابراین، عیدغدیر، تنها به امیرالمؤمنین علیه السلام اختصاص ندارد، بلکه روز گرامی اسلام است وبحق می شود آن را یوم الله نیز دانست، چرا که خواسته و اراده رسول اکرم و امیرالمؤمنین علیهماالسلام در امتداد ارادهی خداوند است.
1. وسائل الشیعه، ج7، ص380
1.اصول کافی، ج4، ص149
2. وسائل الشیعه، ج8، ص89 / تهذیب الاحکام،ج3،ص143
