در یکی از تجربه های شخصی برای دریافت وام( که همیشه از آن پرهیز داشتم بخاطر ضامن دولتی) گول یکی از موسسات مالی که امروز خودش را بانک میداند و در قحط الرجال حوزه بانکی دفتر و دستکی علم کرده را خوردم و حسابی باز کردم پولی را برای مدت نسبتا طولانی خواباندم به امید آنکه پس از سالی و ماهی وامی قرض الحسنه دریافت کنم.
از آنجایی که میدانم سیستم بانکی را هیچ اعتمادی نیست از ابتدا شرایط را دقیق بررسی کردم البته در شعبه کسی پاسخگو نبود و من را به اپلیکیشن ارجاع دادند
در اپلیکیشن ۵۰ هزارتومان برای اعتبار سنجی از من دریافت کردند که خود سرویس اعتبار سنجی ۸ هزار تومان از طرف مرجع اعتبار سنجی ایرانیان ارایه می شود
در نهایت اپلیکیشن فرمود شما را که حساب پاک است می توانیم به سفته‌ای الکترونیکی با امضایی الکترونیکی وامی پرداخت کنیم به تنهایی. القصه سفته را گرفتیم و امضا را نیز هم و ۵۰ هزار تومان دیگر پرداختیم. صبر کردیم و صبر کردیم و صبر کردیم تا پیامک آمد که اسناد شما رد شده.
ساعتها تلفن مرکز را گرفتیم و صف ماندیم گفتند بروید شعبه رفتیم شعبه و گفتند باید چک بدهی هم خودت هم ضامنت. گفتیم آقا حساب ما پاک است ضامن نمی خواهد اپلیکیشن خودتان گفته. گفت بی خود گفته اینجا من تصمیم می گیرم.
ثبت شکایت ما در بانک مرکزی و هر نهاد دیگری به هیچ کجا نرسید.
حال سوال این است اگر کسی کارش گیر باشد چشمش کور می رود ضامن و چک هم می‌آورد و وامش را میگیرد. اما به راستی نظام سیاسی اجتماعی کشور چطور می تواند به بانک هایی اعتماد کند که با تدلیس از دست مردم پول جمع می کنند و بانک مرکزی که ناظر همه این موارد است سکوت کرده؟
برای مثال همین طرح اخیر که بانک ها پول بلوکه می کنند در حساب وکالتی فردی که در قرعه کشی ماشین می خواهد شرکت کند. این کار خودش مغایر با خواست وزارت صمت است مبنی بر اینکه افراد شانس خود را امتحان نکنند و پول خرید را داشته باشند بعد شرکت کنند. بانکها منابع ارزان یا معطل خود را به این امر اختصاص می دهند و به نحوی کار وزارت صمت را بلااثر می کنند. از طرفی همین کار را که اساسا نمی توان اسم وام به آن داد به عنوان گردش قرض الحسنه به بانک مرکزی ارایه می کنند و پول هایی که باید به مردم عادی پرداخت شود را اینگونه در گزارش ها منعکس می کنند.
الغرض آیا نظام بانکی که با شگرد و دست‌آویز و تدلیس مردم را بازی می دهد می تواند بازوی مطمئن اقتصادی برای کشور باشد؟
در مورد این دو بانک محترم که نام قرض الحسنه را یدک می کشند و مثلا قرار است پیش درآمد بانکداری اسلامی باشند که اوضاع به مراتب بدتر خواهد بود. یعنی در بانک داری بدون ربا (اگر کارمزد را ربا تلقی نکنیم) باز هم مردم با شگرد و تدلیس و ... روبرو خواهند بود.
