در واقع درباره این رویداد باید گفت «همِ چه تاتِکی»
رویدادی که با زحمت زیاد توسط دست اندرکاران مرکز نوآوری و خلاقیت خانه ملت برگزار شد.
در این رویداد تلاش شده بود که بزرگان تولید نرم‌افزار در کشور دور هم جمع شوند تا به نمایندگان ملت بگویند چه مشکلاتی در دولت مانع از آن شده است ه این بزرگان تولید نرم‌افزار سامانه‌های بسیار بهتر و کارآمدتری نسازند یا سامانه‌هایی که ساخته‌اند با شکست روبرو شود.
با سخنرانی‌های پی در پی شرکت‌ها یه بزرگ فناوری اطلاعات کشور مشخص شد که هیچ یک از این شرکت‌ها حرف‌های استراتژیکی در حوزه تولید نرم‌افزار نداشتند.
آنها که پرهزینه‌ترین و گزاف‌ترین نرم‌افزارهای کشور را تولید کرده بودند یا در راه تولید آن شکست خورده بودند هرگز چیزی درباره معماری نرم‌افزار یا گلوگاه‌های تولید یا هر چیزی که به خود نرم‌افزار مربوط است ارائه نکردند و بیشتر غر زدم که چرا دولت به آنها بیشتر پول نمی‌دهد تا نرم‌افزارها را گران‌تر و بی‌کیفیت‌تر بسازند و در پاکِت مردم قرار دهند.
بخش بزرگی از جلسه هم به گفتگوی میان نماینده دولت و نمایندگان مجلس اختصاص پیدا کرد.
و ما که شنونده این گفتگو بودیم متوجه شدیم که یا دولت نمی‌داند که سائل و مشکلات را به کجا منعکس کند یا مجلس نمی‌داند از کجا آن را بخواند.
به هر روی این جلسات قرار است ادامه‌دار باشد و امیدوار هستیم در ادامه نقشه راه مناسبی برای پیشبرد اهداف کشور ر حوزه تولید نرم‌افزار ترسیم گردد.
نکته‌ی مغفول جلسه که لازم است اینجا به آن اشاره کنم نقش مهم دست اندر کاران خانه خلاقیت و نوآوری مجلس در این کار مهم بود.
این دوستان از جمله دکتر حمیدیا ریاست مرکز، دکتر احمدنیا دبیر همایش و دکتر ناصری و آقای اسدی نقش به سزایی در اتصال ارکان زیست بوم به یکدیگر دارند.
اگر می‌خواهید روایت جدی این داستان را بخوانید می‌توانید آن را در سایت پیوست مطالعه بفرمایید.
