واژه جدیدی که اخیرا به دنیای نگهداشت وارد شده و قراره از این به بعد خیلی بیش تر ازش بشنویم و شاید در آینده ای نچندان دور جایگزین تمامی روش های نگهداشت بشه.
این نوع نگهداشت مبتنی بر #یادگیری_ماشینی و #اینترنت_چیزها ی صنعتی هست. همون نوع نگهداشتی که ارتش آمریکا برای نگهداری ماشین های نظامیش شروع به استفاده کرده. مشخصا تفاوت این نوع نگهداشت با انواع قبلی (دیگه میشه گفت سنتی!) در استفاده از داده های خیلی زیاد از سنسورها و ربات های خیلی زیاد و تحلیل توسط یادگیری ماشینی هست. یک نسل پیش ما شاهد ورود نگهداشت پیشگویانه بودیم که در اون نیز از پارامترها استفاده می شد تا وضعیت سلامت تجهیز تحلیل بشه. #نگهداشت_پیشگویانه حتما نیاز به یک تحلیل گر داره تا بتونه وضعیت تجهیز رو براساس روند پارامترهای دریافتی از دستگاه های پایش وضعیت نظیر دوربین ترموگرافی و ارتعاش سنج حدس بزنه. معمولا تحلیل گر فقط به یکی از تکنیک های پایش وضعیت اشراف داره و تحلیل ترکیبی پارمترها کار خیلی سختیه.
در نگهداشت تجویزی، یک ماشین (نرم افزار+رایانه+سنسورها) این عمل رو بصورت خیلی دقیق انجام می ده و بجای این که نیازی باشه ماشین بره سر کلاس بشینه تا مثلا آنالیز ارتعاش رو یاد بگیره، خودش با تحلیل الگوی داده ها و مقایسه رفتارها و وضعیت های مختلف دستگاه و دستگاه های مشابه در حالت های خراب و سالم، وضعیت سلامت تجهیز رو با دقت بسیار بالایی حدس می زنه و فراتر از اون در بهترین موقع دستورکار تعمیر تجهیز رو هم صادر می کنه. ضمن این که داده های مورد استفاده در این نوع نگهداشت فقط به پارامترها محدود نمیشه و از انواع و اقسام داده ها از پارامترها گرفته تا داده های تاریخچه ای، داده های آزمایش ها و...
استفاده میشه.
بطور خلاصه نگهداشت تجویزی یعنی انجام نگهداشت بوسیله ی هوش مصنوعی در بهترین زمان ممکن بر روی دقیقا آیتمی که نیاز به نگهداشت داره.
پ ن: شاید من ترجمه دقیقی از عنوان این نوع نگهداشت نداشتم. اگر معادل درستش و یا معادل خوبش رو می دونید، من رو هم در جریان بذارید. من خودم فعلا «نگهداشت با استفاده از #هوش_مصنوعی » رو ترجیح می دم.
پ ن۲: در همین راستا از انجمن نت و دیگران دوستان خواهش می کنم لفظ اشتباه «اینترنت اشیاء» رو در پوسترها و پرزنت ها بکار نبرن و معادل درست اون «اینترنت چیزها» رو استفاده کنن. چیز غلط غلطه ولو این که همه استفاده کنن.
در این تصویر بلوغ تکنولوژی های مورد استفاده در نگهداشت رو می بینید.
سطح۱: توصیف-چه اتفاقی افتاده
سطح۲:تشخیص-چه اتفاقی افتاده و چرا این اتفاق افتاده
سطح۳:پیش بینی-چه اتفاقی افتاده و چرا این اتفاق افتاده و کی خرابی رخ می ده
سطح۴:تجویز-چه اتفاقی افتاده و چرا این اتفاق افتاده و کی خرابی رخ می ده و وقتی خرابی رخ داد چه کاری باید برای اصلاحش و پیشگیری از رخدادش انجام بشه.
همانطور که می بینید تفاوت مشخص #نگهداشت_تجویزی با سطوح قبلی اینه که این نوع تکنولوژی نه تنها خرابی رو توصیف می کنه، علتش رو تشخیص می ده و زمان رخدادش رو حدس می زنه، بلکه به ما میگه که چکاری برای رفعش و چه کاری برای پیشگیری از اون باید انجام بشه.
در تصویر زیر می بینید که #نگهداشت_تجویزی چقدر زودتر نسبت به #نگهداشت_پیشگویانه می تونه سیگنال های اولیه خرابی رو تشخیص بده
یه نکته جالب در مورد #نگهداشت_تجویزی. مخفف این نوع نت RxM هست. حالا چرا RxM؟:
Rx علامتی هست که روی بسته های داروهای نیاز به نسخه (تجویز) پزشک زده میشه که در واقع Px هست و مخفف Prescriptive اما بخاطر طرز نوشتن خاص Px روی داروها (شکل بالا)، کم کم Rx خونده شده و جا افتاده.
البته از طرفی می گن که Rx از تغییر یک علامت باستانی رومیان برای خدای ژوپیتر منشا گرفته شده.
به هر حال نیازی نیست نگران باشید که یه PM جدید وارد مخفف های نت شد. با خیال راحت بگید: RxM
