فرهاد بزله (farhad bazleh)، یه خواننده‌ی کردزبان خارج‌نشینه که در زمینه‌ی موسیقی کردی فعالیت می‌کنه. بزله بیشتر به‌خاطر آهنگ‌های شاد و عاشقانه‌ش شناخته می‌شه که اغلب با ریتم‌های پاپ و فولکلورِ کردی اجرا می‌شن.
آثاری مثل «هناری»، «لیل»، «جیمی جیمی» و «کوردان نوروزه» از جمله قطعات معروفش هستن که بینِ مخاطبای کردزبانش محبوبیت دارن. فرهاد بزله معمولاً آهنگ‌هایی با کیفیت بالا تولید می‌کنه و آثارش توی پلتفرم‌های موسیقی کردی مثل «کرد موزیک» به‌صورت گسترده منتشر می‌شن.
فرهاد بزله همچنین به‌عنوان مدیر و بنیان‌گذار شبکه‌ی ماهواره‌ای جنجالی «کلیک ست» (KlikSat) شناخته می‌شه. این شبکه‌ی تلویزیونیِ ماهواره‌ای که چند سالی از تعطیلیش می‌گذره، برنامه‌هایی از جمله موسیقی، تلفن‌بانک بخت‌آزمایی و مسابقات تلفنی پخش می‌کرد. بزله تو این شبکه نقش فعالی داشت و به‌عنوان چهره‌ی اصلیش شناخته می‌شد. با این حال، اطلاعات رسمی و دقیقی درباره‌ی مالکیت قانونی یا جزئیات پشت پرده‌ی این شبکه یا شبکه‌های دیگه‌ای که بعداً به نام‌های «Tileh TV، فرهادسَت، FTL، ایران بینگو، و شانس تل» تأسیس کرد به‌صورت عمومی در دسترس نیست، چون خیلی از شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان خارج از ایران، ساختار مالکیتی شفافی رو اعلام نمی‌کنن.
اطلاعات دقیق‌تری درباره‌ی زندگی‌نامه‌ی شخصی فرهاد بزله (مثل تاریخ تولد یا محل زندگی) به‌صورت عمومی در دسترس نیست، چون خیلی از منابع فقط به آثار موسیقایی‌اش پرداختن و بیوگرافی کاملش ثبت نشده.
نظر مردم درباره‌ی فرهاد بزله به دو دسته‌ی کلی تقسیم می‌شه: دیدگاه‌های مثبت و دیدگاه‌های منفی. این تفاوت بیشتر به‌خاطر دو جنبه‌ی فعالیتش، یعنی موسیقی و مدیریت شبکه‌های ماهواره‌ای به‌وجود اومده.
از نظر هوادارانش، فرهاد بزله به‌عنوان یه خواننده‌ی کردزبان محبوبیت زیادی داره. آهنگ‌هاش، مثل «هناری»، «لیل» و «جیمی جیمی»، به‌خاطر ریتم شاد و سبک پاپ-فولکلور کردی، بین مردم کردزبان طرفدار پیدا کرده. خیلی‌ها کیفیت کاراش رو تحسین می‌کنن و اون رو یه هنرمند موفق می‌دونن که تونسته فرهنگ کردی رو از طریق موسیقی ترویج بده. کسایی که فقط با جنبه‌ی موسیقیش آشنا هستن، معمولاً نظر مثبتی دارن و ازش به‌عنوان یه چهره‌ی فرهنگی حمایت می‌کنن.
اما وقتی بحث شبکه‌های ماهواره‌ای مثل «کلیک ست» یا «تیله» پیش میاد، داستان فرق می‌کنه. خیلی‌ها فرهاد بزله رو به‌خاطر مسابقاتی که تو این شبکه‌ها برگزار می‌کرد، متهم به کلاهبرداری می‌کنن. این مسابقات تلفنی معمولاً با وعده‌ی جوایز بزرگ مثل پول نقد یا ماشین همراه بودن، ولی ادعاهایی هست که می‌گن این برنامه‌ها طراحی شدن تا مردم رو پشت خط نگه دارن و هزینه‌های تماس بالایی بهشون تحمیل کنن، بدون اینکه واقعاً شانس برنده شدن داشته باشن. بعضی‌ها می‌گن کسایی که تو برنامه برنده اعلام می‌شدن، از عوامل خود شبکه بودن و اسم‌ها و هویتشون جعلی بوده. تو فضای مجازی، گزارش‌هایی از قبض‌های سنگین تلفن و تجربه‌های بد تماس با شبکه‌های بزله دیده می‌شه که باعث شده عده‌ای بزله رو کلاهبردار بدونن.
مدرک قطعی و قانونی‌ای که نشون بده فرهاد بزله به‌طور رسمی محکوم به کلاهبرداری شده، در دسترس نیست. یه سری ادعا وجود داره که گروهِ حقوقی بزله گفته این اتهامات تهمته و دارن از نظر قانونی پیگیری می‌کنن، ولی جزئیات این پیگیری‌ها هیچگاه مشخص نشده. از طرف دیگه، نبود شفافیت تو فعالیت شبکه‌های ماهواره‌ای که خارج از ایران کار می‌کنن، باعث شده شایعات و شک‌ها بیشتر بشه. خیلی از این شبکه‌ها تو فرکانس‌های غیرپایدار یا پُرپارازیت پخش می‌شن و این خودش به تردیدها دامن زده.
همونطور که اشاره کردم، اتهامات کلاهبرداری علیه فرهاد بزله عمدتاً به فعالیت‌های شبکه‌های ماهواره‌ای تحت مدیریتش، مثل «کلیک ست» و «تیله»، برمی‌گرده. این شبکه‌ها برنامه‌هایی پخش می‌کردن که شامل مسابقات تلفنی با جوایز بزرگ مثل پول نقد، ماشین یا سفرهای خارجی می‌شد، اما شکایات و انتقادات زیادی از شیوه‌ی کار این برنامه‌ها مطرح شده.
تو این برنامه‌ها، بیننده‌ها تشویق می‌شدن با شماره‌های خاصی که تعرفه‌های بالایی داشتن تماس بگیرن (مثلاً خطوط بین‌المللی یا ویژه). خیلی وقت‌ها، تماس‌گیرنده‌ها به‌صورت خودکار برای مدت طولانی (مثلاً ۱۰ تا ۲۰ دقیقه) پشت خط نگه داشته می‌شدن و هزینه‌های سنگین روی قبض تلفن یا اعتبار خطوط موبایل اونها اعمال می‌شد. ادعا شده که این یه روش عمدی برای کسب درآمد از تماس‌های تلفنی هست، نه برنده کردن واقعی شرکت‌کننده‌ها.
خیلی از منتقدا می‌گن برنده‌هایی که تو برنامه اعلام می‌شدن، واقعی نبودن و اسامی‌شون جعلی بوده. مثلاً گزارش‌هایی هست که نشون می‌ده یه نفر با اسم مستعار بارها برنده شده، ولی هیچ مدرکی از تحویل جوایز به افراد واقعی ارائه نشده. این باعث شده عده‌ای فکر کنن این برنده‌ها از عوامل خود شبکه‌ان و فقط برای فریب بیننده‌ها استفاده می‌شن.
چون این شبکه‌ها خارج از ایران (تو آلمان) فعالیت می‌کنن، پیگیری قانونی علیه‌شون برای مالباخته‌ها خیلی سخته. شماره‌هایی که برای اعتراض یا پیگیری داده شده، معمولاً یا جواب ندادن یا به نتیجه نرسیدن. این موضوع به شایعات کلاهبرداری دامن زده.
توی شبکه‌های اجتماعی و وبلاگ‌ها، گزارش‌هایی از کسایی هست که می‌گن بعد از تماس با این شبکه‌ها، قبض‌های میلیونی براشون اومده بدون اینکه حتی به برنامه وصل بشن. بعضی‌ها ادعا کردن که صدای مجری ضبط‌شده‌ست و هیچ شانسی برای صحبت کردن روی آنتن زنده وجود نداره.
نظر مردم بستگی به این داره که کدوم جنبه از فعالیتش رو در نظر بگیرن: موسیقی یا تلویزیون. توی موسیقی، بیشتر تحسینش می‌کنن، ولی تو بحث شبکه‌های ماهواره‌ای، اتهامات جدی‌ای بهش وارد شده. بدون مدارک قضایی یا تحقیق رسمی، نمی‌شه با اطمینان گفت کلاهبرداره یا نه؛ فقط می‌شه گفت این اتهامات بخشی از شهرتش رو تحت تأثیر قرار داده.
