زمانی‌که من در پادگان جوادنیا وزارت دفاع بودم، خیلی‌ها نسبت به سختی خدمت سربازی در خجیر و پارچین می‌گفتند. به‌عنوان‌مثال مربی‌های آموزشی ما که چهار نفر بودند، بارها گفتند که بیشتر سربازان آموزشی وزارت دفاع که مدرک فوق دیپلم و کمتر دارند، بعد از پایان آموزشی و در تقسیماتِ یگانی، امریه‌ی خجیر یا پارچین را می‌گیرند و به یگان پاسدار مناطق مذکور منتقل خواهند شد.
بعد از اینکه دوره آموزشی ما در پادگان شهدای جوادنیا قزوین به اتمام رسید، روز آخر آموزشی امریه‌ها را دادند، مشخص شد که بیشتر هم‌خدمتی‌ها جهت ادامه‌ی خدمت سربازی به خجیر یا پارچین فراخوانده شده‌اند.
بعد از انجام تقسیمات یگانی و ملحق شدن دوستان به مکان‌های ذکر شده در امریه‌ها، معلوم شد بیشتر آن چیزی که در خصوص سختی سربازی در خجیر و پارچین می‌گفتند عین حقیقت بوده است. من خودم به چشم ندیدم، اما با تعدادی از دوستانم که آنجا مشغول به خدمت بودند در تماس بودم.
به‌همین‌دلیل اگر در امریه‌ی سربازی نام «مرکز آموزش شهدای جوادنیا» را دیدید، نترسید. سربازی در وزارت دفاع، خصوصاً در پادگان جوادنیا، به سختی جاهای دیگر نیست. سخت‌گیرترین جای پادگان جوادنیا «پاسدارخانه» است. یگان پاسدار یا یگان حفاظت پیرامونی جایی است که در آن مسؤولیت نگهبانی روی برجک‌ها و زاغه‌های مهمات برعهده‌ی سربازها است.
یگان پاسدار پادگان شهدای جوادنیا، سربازان آموزشی را «دست‌چین» می‌کند و بهترین آن‌ها را برای خودش برمی‌دارد. این یگان سختی‌های خاص خودش را دارد، خصوصاً برای افرادی که معاف از رزم نیستند، چرا که آن‌ها باید روی برجک‌های پادگان با اسلحه‌ی جنگی نگهبانی بدهند. همین موضوع از نظر خیلی‌ها به پاسدارخانه جوادنیا ابهت داده است، چرا که سربازان این یگان برخلاف مثلا یگان تدارکات، به جای جارو، اسلحه دستشان می‌گیرند و در مهم‌ترین جای پادگان خدمت می‌کنند. البته کسی منکر سختی دوران خدمت در یگان پاسدار نیست.
یکی دیگر از مزیت‌های پاسداری در جوادنیا این است که فرماندهی پاسدارخانه را معمولاً از سالم‌ترین، مومن‌ترین، و خوش‌اخلاق‌ترین افراد انتخاب می‌کنند. زمانی‌که من در این پادگان بودم، فرماندهی پاسدارخانه در دست یکی از بهترین پرسنل نظامی نه تنها در پادگان جوادنیا، بلکه در کل مجموعه‌ی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح بود.
او در انجام مسؤولیت خود بسیار «سختگیر و کوشا» بود، اما استانداردهایی که در مدیریت این یگان به‌کار می‌گرفت و رعایت می‌کرد، مثال زدنی بود. من دوران فرماندهی ایشان در یگان مذکور را به یاد دارم و گمان می‌کنم هنوز بازنشسته نشده باشند.
خلاصه اینکه اگر در تقسیمات یگانی و در برگه‌ی امریه خود نام «پادگان جوادنیا» را دیدید، اصلاً نترسید و نگران نباشید. درست است که خدمت در این پادگان سخت است، اما برج بازی ندارد و سربازهای قدیمی حق توهین به سربازهای جدیدالورود را ندارند. در این پادگان، هر سرباز فارغ از ماه‌های خدمت خود می‌بایست فقط و فقط خودش کارهای شخصی‌اش را انجام بدهد. به‌عنوان‌مثال هرکس خودش باید نظافت شخصی‌اش مثل شستن جوراب، شستن ظرف غذا، آنکادر کردن تخت و کمد را انجام بدهد. در جوادنیا اصطلاحاً «تومخی» رفتن ممنوع است. اگرچه بعضی از سربازهای قدیمی ممکن است زیردست آزاری کنند و برای بقیه تو مخی بروند، اما اگر به فرماندهی یگان یا فرماندهی پادگان گزارش برسد، برای فرد مذکور دردسر درست می‌شود. تبعید به خجیر یا پارچین یکی از تنبیه‌های درنظر گرفته شده برای سربازهایی است که برای دیگران تو مخی می‌روند و گزارش‌شان برای چندمین‌بار به گوش فرماندهی پادگان برسد.
«زندان حشمتیه» یکی از ندامت‌گاه‌های تحت کنترل ارتش است که اینطور سربازها درصورت دادگاهی شدن به آنجا منتقل شده و سپس به خجیر یا پارچین تبعید می‌شوند. اگر باور ندارید، می‌توانید از سربازهای ندامتگاه ارتش در کهریزک تهران که به «زندان حشمتیه» معروف است سؤال بکنید.
زیردست آزاری در پادگان جوادنیا ممنوع است. بیشتر به همین دلیل است که خیلی‌ها دوست دارند تمام مدت سربازی خود را در این پادگان بگذرانند و حتی حاضرند به‌خاطرش «پارتی بازی» بکنند. اینکه جوادنیا به «هتل» معروف شده، به‌خاطر رعایت یک‌سری استانداردهایی است که در پادگان‌های دیگر کمتر رعایت می‌شود. احترام به سرباز، یکی از این استانداردها است. پس گمان نکنید که سربازهای جوادنیا تا لنگ ظهر می‌خوابند.
سختی خدمت سربازی در پادگان جوادنیا از نظر حجم کار و مسؤولیت‌هایی که سربازان باید بپذیرند، حتی از دیگر پادگان‌ها نیز ممکن است بیشتر باشد، ولی پرسنل این پادگان مومن، اخلاق‌مدار، سخت‌کوش، و وطن‌پرست هستند و جوادنیا را به‌رغم سختی کار بالا، به جای قابل تحملی برای سربازان تبدیل کرده‌اند.
مطلب پیشنهادی: راهنمای جامع دوره‌ی آموزشی سربازی در پادگان جوادنیا قزوین
