بر اساس گفتههای ایلان ماسک، مالک شرکت نورالینک، اولین ایمپلنت مغزی این شرکت هنوز در مرحله آزمایشهای بالینی انسانی قرار دارد. اما این شرکت در حال کار بر روی «بلایندسایت» دومین ایمپلنتی است که نوید درمان نابینایی را میدهد.
ماسک روز چهارشنبه در توییتر اعلام کرد: «بلایندسایت (Blindsight) محصول بعدی نورالینک بعد از تلهپاتی (Telepathy) است.»
او افزود: «لازم به ذکر است که ایمپلنت بلایندسایت در حال حاضر روی میمونها در حال آزمایش و کار است. در ابتدا رزولوشن پایین خواهد بود، شبیه به گرافیکهای اولیه نینتندو، اما در نهایت ممکن است از حد بینایی طبیعی انسان فراتر رود.»
این اظهار نظر ماسک یک روز پس از نمایش اولین تراشه مغزی نورالینک که داخل مغز یک فرد فلج چهار اندام ۲۹ ساله به نام نولان آربا کار گذاشته شده بود، انجام شد. این ایمپلنت در ژانویه داخل مغز او قرار داده شد و از آن زمان به بعد، این فناوری به آربا توانایی کنترل نشانگر ماوس روی لپتاپش را از طریق افکارش داده است.
آربا در طول یک پخش زنده ۹ دقیقهای گفت: «هنوز کارهای زیادی باقی مانده است، اما این فناوری زندگی من را تغییر داده است.» او به لطف این ایمپلنت توانسته بازیهای شطرنج و Civilization VI را روی کامپیوترش انجام دهد. برای انجام این کار، تراشه فعالیت عصبی ، مغز او را میخواند و آنها را به دستورات از راه دور مبتنی بر بلوتوث ترجمه میکند که میتواند برای کنترل یک دستگاه الکترونیکی مانند ماوس کامپیوتر استفاده شود.
نورالینک به جزئیات فنی درباره عملکرد ایمپلنت داخل مغز آربا نپرداخت و هیچ مقاله علمی درباره نتایج ارائه نکرد. اما پخش زنده روز چهارشنبه نشان دهنده یک پیروزی تبلیغاتی برای شرکت ماسک بود که با مقداری تردید و نگرانی در مورد فناوری و شیوههای آزمایش شرکت مواجه شده است.
ماسک در توییتهای خود اضافه کرد: «هیچ میمونی در اثر دستگاه نورالینک جان خود را از دست نداده یا به طور جدی آسیب ندیده است!»
در نوامبر ۲۰۲۲، ماسک در جریان ارائه شرکت به ایمپلنت بلایندسایت اشاره کرد. او در آن زمان گفت: «حتی اگر کسی هرگز بینایی نداشته باشد، مانند اینکه فرد نابینا به دنیا آمده باشد، ما همچنان معتقدیم که میتوانیم بینایی را بازیابی کنیم. زیرا بخش بینایی قشر (مغز) هنوز وجود دارد.»
تمرکز دیگر این شرکت استفاده از ایمپلنتها برای برقراری ارتباط مغز با اندامهای معلول یا حتی اندامهای رباتیک است. ماسک در توییت دیگری افزود: «در درازمدت، ممکن است بتوان سیگنالهای قشر حرکتی مغز را از ناحیه آسیبدیده نخاع عبور داد تا به افراد اجازه دهد دوباره راه بروند و از بازوهای خود به طور عادی استفاده کنند.»