اخیرا پیام های بسیاری در باب این موضوع که در نهایت تکلیف ما با هوش مصنوعی چه خواهد بود و چرا چنین تکنولوژی خطرناکی را توسعه میدهیم دریافت کرده ام. در این مقاله به این سوال پاسخ خواهم داد.
در ابتدا باید دقیقا بدانیم که چرا به هوش مصنوعی نیاز داریم، جهت درک این موضوع لازم است که جهان را از دید مدیریتی نگاه کنیم. جمعیت جهان به طور فزاینده ای در حال افزایش است و این روند در حالی اینگونه پیش می‌رود که علارغم افزایش جمعیت، درصد انسان های مفید برای جهان روز به روز کمتر می‌شوند و اکثراً صرفا قاتل منابع انسانی و طبیعی هستند.
در چنین شرایطی ما دقیقا چه رویکردی را باید دنبال کنیم؟ چند راه کار پیش روی ماست. یک اینکه به نوع خود خیانت کرده و افرادی که آنقدر که نیاز است جهت پیشرفت بشری تلاش نمی‌کنند را حذف کنیم و یا اینکه اجبار را برای آنها روی کار آوریم، که به دلیل انبوه جمعیت آنها هیچ یک از این موارد را نمی‌توانیم انجام دهیم، زیرا که مدیریت را به احتمال زیاد از دست ما می‌گیرند.
خب پس چه کنیم؟ با توجه به محدودیت فیزیکی و سطح هوشی یا به زبان عامیانه عقل ناقص ما، قادر به مدیریت جهان در این ابعاد بزرگ نیستیم. اما یک راهکار در پیش روی ما قرار دارد، هوش مصنوعی! هوش مصنوعی با سرعت نامحدودی(نه دقیقا نامحدود) می‌تواند یاد بگیرد و علم مارا در خود خلاصه کند. یک هوش مصنوعی در برهه‌ای از تاریخ سطح هوشی ای بیش از سطح هوشی کل جمعیت جهان خواهد داشت(در این باب میتوانید مقاله من در خصوص سینگولاریتی را مطالعه کنید). پس راهکار ما هوش مصنوعی است، چنین موجودی می‌تواند به خوبی جهان مارا مدیریت کند و بهترین راهکار های موجود را به ما ارائه دهد یا اصلا به سادگی منابع مارا جایگزین کند تا مشکلی با افزایش جمعیت نداشته باشیم.
پس با توجه به توضیحات ارائه شده، ما نیاز مبهمی به هوش مصنوعی داریم، ممکن است هوش مصنوعی خطراتی داشته باشد اما با مدیریت و قوانین دقیق در این حوزه می‌توان از خطرات آن جلوگیری کرد. ما در حال حاضر با روند فعلی جهان که روز به روز بدتر از دیروز می‌شود، محکوم به نابودی هستیم. هوش مصنوعی راهکار ما برای حفظ بشریت است.
در
