سلام دنیا
سلام ویرگول
خیلی سال است که می نویسم
بر همه دیوارهای فضای مجازی
هرجا که بتوانم می نویسم
به هنر علاقه مندم و تلاش میکنم بتوانم اثری در هنر بر جای بگذارم برای آینده ها....
سال ها است که در هنر میچرخم
عکاسی کار میکنم
دنیا را از دریچه دوربینی که دارم خیلی زیباتر می بینم.
مظلوم واقع شده است هنر در حال حاضر
از قبل هم همینطور ولی حالا بدتر از قبل شده
ولی من راه خودم را می روم
در عکاسی ژانر مردم نگاری و قوم نگاری را انتخاب کردم و به دنبال مردمان کوچ نشین حرکت کردم با آنها زندگی کردم و عکاسی کردم
سختی های زیادی کشیدم در این راه پرخطر و کوه و بیابان
اما لذت میبردم از زندگی و هنر.....
اصلا از قبل بگویم
من یک کارمند در یک موسسه آموزشی بودم
کار خود را رها کردم
و خود را آواره کوه و بیان کردم
بعد از سه سال در مسیری قرار گرفتم که جایگاهم بود
بگذریم
مواقعی که در شهر هستم ( شیراز ) همراه کارتن خواب ها و بچه هایی که اعتیاد به مواد مخدر دارن هستم
در کنار اینها زندگی میکنم تا بفهمم درد یک فرد معتاد به موادمخدر چیست
در کنار اینها هستم تا بفهمم که بزرگترین آرزوی اونها مثلا خوردن یک وعده غذای گرم ، یک دوش حمام و یا چند ساعت خواب در تخت خواب باشد
ما درد هایی زیادی در اطرافمان هست .....
شاید بگویید که چرا مگر مجبوری بروی دنبال اینها؟؟
نمیدانم این سوال تکراری شده است دیگر
به هرحال
من در اینجا قرار هست بنویسم از کجا به کجا رسیدم
امیدوارم که خسته نشید از مطالبم
برای شما از سوژه هایی که میگیرم می نویسم
از معضلات اجتماعی می نویسم
امیدوارم من را یاری کنید و نظرات خود را برای من بنویسید......
من با عکسهایم دریچه ای جدید را برای شما به نمایش خواهم گذاشت
دوست دار همه شما
حمیدرضا روستا
