سلام مجدد بعد از مدت‌های مدید
همین اول باید اعتراف کنم که تماشای سریالای کره‌ای واسه من یه‌جور گیلتی پلژر یا دلچسب ناپسنده.اما من تصمیم گرفتم در حد دانش و توانم یه نقد از سریالایی که گه‌گاه می‌بینم رو اینجا بزارم شاید کسی دوست داشت. :-)
نکته اول اینکه من اصلا طرفدار کی‌دراما یا چه می‌دونم کی‌پاپ نیستم و حتی اسم بازیگرا و سلبریتی‌های کره‌ای رو نمی‌شناسم، اما مثل خیلی‌های دیگه مجذوب زیبای‌های بصری و داستان‌های رمانتیکشون هستم. پس اگه اطلاعاتم از خیلی از بخش‌های مختلف سریال کافی نبود به بزرگی خودتون ببخشید.
نام فارسی : بار مرموز سانگاب
عناوین : Mystic Pop-up Bar
هانگول : 쌍갑포차
ژانر : رازآلود | درام | کمدی |فانتزی
زمان : هر قسمت ۷۰ دقیقه
تعداد قسمت ها : ۱۲ قسمت
کشور سازنده : کره جنوبی
IMDB: ۸.۰
خلاصه داستان: داستان در مورد زنی به اسم وول‌جو هستش که مالک یه بار شبانه توی سئوله. وول‌جو یه گناه خیلی سنگین مرتکب شده و باید کینه صدهزار نفر رو برطرف کنه تا بخشیده بشه. پونصد سال گذشته و مهلت داره تموم میشه. وول‌جو به کمک نیاز داره...
سریال 12 قسمته (که خودش یه اپشن عالی هستش برای آدمایی مثل من که صبر ندارن) و بدون آب‌بستن و کش‌دارکردن ماجرا، یه شروع و پایان بندی خوب داره. شخصیت پردازی‌ها خوبن. البته که میتونستن بهتر باشن اما توی 12 قسمت به خوبی با داستان جلو میرن و جایی برای مخاطب گنگ یا نا‌مفهوم باقی‌نمیمونه. هر اپیزود داستان متفاوتی داره که همشون حول یک ماجرای اصلی اتفاق می‌افتن.
داستان توی ژانر فانتزی و پر از مفاهیم فلسفه زندگی و مرگ، تناسخ،بهشت و جهنم و نتیجه خوب و بد اعمال ادم‌ها از نگاه بودا است. البته نباید از کمدی که توی سریال خوش نشسته غافل شد و از طرفی عشق همیشه یه پای ثابت سریالای کره‌ایه. پس میشه گفت این سریال معجونی از همه چیزاییه که می‌تونه شما رو پای جعبه جادویی بنشونه.
متأسفانه خیلی از سریالای کره‌ای بواسطه کلیشه‌های تکراری قابل‌پیشبینی هستن اما اینجا میتونین صحنه‌هایی رو بینین که با پیشبینی شما کلی فرق داره پس اینم می‌تونه یه نقطه قوت براش محسوب بشه.
چیزی که من در مورد صنعت سرگرمی کره دوست دارم اینکه کره‌ای‌ها تونستن بدون نیاز به خیلی از ابزار جذب مخاطب هالیوودی مثل صحنه‌های آنچنانی یا جلوه‌های ویژه مصنوعی، مفاهیم فرهنگی، معنوی و انسانی زیادی رو به مخاطب القا و اون رو جذب کنن(چیزی که ما با کلی ادعا هرگز نتونستیم بهش برسیم). این سریال نمونه بارز این جذب مخاطب و اموزش فرهنگ بدون صرف هزینه‌های هنگفته. پیام سریال به‌خوبی واضحه: در هر سمت یا جایی که هستی، سعی کن ادم بهتری باشی؛ توی رستوران، سرکار حتی با ادم‌هایی که از تو خیلی پایین‌تر هستن چون هر کسی نتیجه عملکردش رو می‌بینه. حتی در جای دیگه کارگردان سعی داره ارزش خانواده رو بدون استفاده از کلیشه‌های تکراری و تنها با لمس احساسات مخاطب پررنگ کنه.
در ادامه و در کنار پیام ها و نکته های مختلفی که هر اپیزود سریال داشت، یکی دیگه از ویژگی‌های خوب سریال که توی چند تا سریال دیگه هم دیدم اینه که سریال کاملا مناسب تماشا در کنار خانواده به‌خصوص نوجوون‌هاست. خبری از صحنه‌های خفن +18 یا لباس‌های آنچنانی نیست. جالبه بدونین حتی توی یه اپیزود خیلی زیر پوستی و نامحسوس به مخاطبش یاد میده چجوری بره سر قرار یا چه چیزهایی رو در رابطه با طرف مقابل باید رعایت کنه.
در مجموع من از دیدنش لذت بردم و توی خیلی از موارد تلنگری بود به خودم و روابطم با دیگران.امیدوارم اگه شما هم رفتید سراغش، ازش لذت ببرید.
پ.ن اگر نکته‌‌ای هست که نقدم رو بهتر می‌کنه ممنون میشم بنویسید.
