با پیشرفت روز افزون تکنولوژی و کالاهای هوشمندی که به بازار ارائه می‌شوند؛ بعید نیست تا چند سال دیگر ما با خرید هدست‌هایی خاص از دنیای کنونی پا به دنیایی بگذاریم که کاملا با این جهان متفاوت است و جوری گرفتار آن شویم که فرق میان مجازی یا واقعی بودن آن را نفهمیم!
این خبر شاید ترسناک است ولی باید گفت بشر اکنون و تا حدودی به این تکنولوژی دست یافته. تکنولوژی عینک‌های مجازی که دنیای آن توسط انسان طراحی و ساخته می‌شود. انسانی که در پی کشف دنیاهای جدید و هیجان انگیز حتی پا را فراتر از کره‌ی زمین می‌گذارد، طبیعی است روی زمین هم به دنبال دنیایی آرمانی باشد تا بتواند چند ساعتی از روزمره‌ی خود را در جهانی زندگی کند که با قوانین او ساخته شده. قطعا این موضوع هیجان انگیز خواهد بود! بیایید ابتدا بررسی کنیم واقعیت مجازی چیست.
این فناوری اولین بار در سال ۱۹۶۲، یعنی بیش از نیم قرن پیش اختراع و معرفی شد و سنسوراما (sensorama) نام گرفت. این وسیله تنها نمونه‌ی اولیه‌ای داشت که با پنج فیلم کوتاه همراه بود. در آن فیلم‌های سه بعدی نمایش داده می‌شد که شخص در حال راندن یک وسیله نقلیه مثل اتومبیل، موتور یا هواپیما بود، صداهایی که در حین فیلم پخش می‌شد، تکان خوردن صندلی و یا حتی بوهای مرتبط با فیلم؛ تصاویر این دستگاه را از آن چیزی که به نظر می‌رسید واقعی‌تر جلوه می‌داد!
به مرور زمان و با الهام از سنسوراما، محصولات جدیدتری به بازار عرضه شد و در اختیار عموم قرار گرفت. امروزه این دستگاه را با نام عینک یا هدست‌های واقعیت مجازی در آموزش می‌شناسند و شرکت‌های سازنده روز به روز تلاش می‌کنند به آن امکانات جدید و منحصر به فردی اضافه کنند. در واقع این شرکت‌ها باید مخاطبان خود را آنقدر با فضای ساخته شده‌ی درون عینک درگیر کنند تا مغز آنها تفاوت میان دنیای واقعی و مجازی را تشخیص ندهد.
واقعیت مجازی (Virtual Reality یا VR) به زبان ساده یعنی قرار گرفتن در دنیایی که به صورت سه بعدی و شبیه به دنیای واقعی طراحی شده و به کاربر اجازه‌ی کاوش، تعامل و در کل گشت و گذار در این دنیا را فراهم می‌آورد.
واقعیت مجازی با آنکه به نظر می‌رسید بیشتر برای سرگرمی و گذراندن اوقات فراغت استفاده شود؛ در حال حاضر جنبه‌های ارزشمندتر و کاربردی‌تری پیدا کرده است. اوایل، بسیاری بر این باور بودند که قرار است این اختراع پیشرفتی نکند و مورد استقبال واقع نشود ولی کاربرد VR به مرور زمان بیشتر شد تا جایی که اکنون در مشاغل مختلف از این تکنولوژی برای مهارت‌آموزی بیشتر استفاده می‌شود و تبدیل به بخش جدا نشدنی این حوزه‌ها شده است.
