علی خسروشاهی در اواسط سال 1290 در تبریز و در خانواده‌ای تجارتپیشه به دنیا آمد. پدر و دو برادرش در زمینه صادرات و واردات فعالیت میکردند.
خسروشاهی شرکت پارس‌مینو را در 16 آبان 1338 برای تولید مواد غذایی ( انواع شیرینی و شکلات و...) در کیلومتر 10 جاده مخصوص کرج راهاندازی کرد، مساحت کل کارخانه 223300 مترمربع بود و زیربنای آن تا سال 1356 به 70000 مترمربع گسترش یافت.
کارخانه پارس‌مینو واحد تولیدی بسیار مدرنی بود؛ ماشین‌های بسته‌بندی سوئیسی و ایتالیایی، ماشین‌آلات پخت انگلیسی و آلمانی، ماشین‌های پفک نمکی آمریکایی و برخی ماشین‌های تولید آدامس ژاپن بودند.
علی خسروشاهی (بنیانگذار شرکت مینو) در سفرهایش به خارج مرتب در نمایشگاه‌ها و مغازه‌ها نمونه اجناس متفاوت را جمع می‌کرد و می‌چشید. در یکی از این امتحانات به محصولی برخورد که بعدها در ایران با نام پفک‌نمکی به بازار عرضه شد؛ جنسی که علی خسروشاهی به آن برخورد کرده بود محصول شرکت آمریکایی «بئاتریس فودز» بود.
هرکس این محصول را چشید از آن خوشش آمد و بلافاصله با تولید‌کننده محصول تماس گرفته شد تا محصول تحت لیسانس آنها ساخته شود.
مذاکرات صورت گرفت و قرارداد لازم امضا شد. جالب این بود که شرکت بئاتریس به جای خواستن درصدی از فروش برای حق لیسانس، ماشین‌آلات ساخت پفک‌نمکی را به نام «اکسترودر» به گروه صنعتی مینو اجاره می‌داد و به این ترتیب حق لیسانس خود را دریافت می‌کرد.
پسر خسروشاهی درباره نام‌گذاری این محصول می‌گوید: در دوران کودکی با مادرم به قنادی مینا در ابتدای خیابان نادری می‌رفتیم. آنها یک شیرینی داشتند به نام پفک که خیلی مورد علاقه من بود.
محصولی هم که قرار بود ساخته شود خیلی پف داشت و چون محصولی شور بود من تصمیم گرفتم اسم آن را پفک‌نمکی بگذارم و با عجله زیاد و برای اینکه مبادا دیگری اسم مشابهی ثبت کند این اسم را ثبت کردم.
خسروشاهی در زمان انقلاب کشور را ترک نکرد و همچنان در کارخانه حضور داشت و وقتی گروه مینو مشمول لیست51 نفره قانون حفاظت صنایع نشد، با اطمینان به اداره شرکت پرداخت ولی پس از مدتی به دلیل فشار بسیار زیاد کارگران و فضای سیاسی از کشور خارج شد و به سوئیس رفت. او سال 1380 در تصادف با موتور سیکلت جانش را از دست داد.
