نسل تنهایی

ما پر از ارتباطاتیم؛ هزاران فالوئر، صدها گروه و چت، نوتیفیکیشن‌های بی‌پایان.
اما وقتی شب میشه و در رو می‌بندیم، همه‌چیز ساکت میشه.
این نسل، نسل تنهایی‌ست.

تنهایی ما شبیه تنهایی گذشته‌ها نیست.
دیگه انتخاب نیست. تبدیل شده به یک سبک زندگی تحمیلی:
• آپارتمان‌های کوچک برای یک نفر.
• اجاره‌هایی که همه‌ی درآمدمون رو می‌بلعه.
• سکوتی که با هیچ موسیقی‌ای پر نمیشه.

ما یاد گرفتیم تنها بودن رو مساوی با استقلال بدونیم. اما حقیقت اینه که تنها بودن، بیشتر شبیه یه معامله‌ی پرهزینه‌ست: استقلال ظاهری در برابر آرامش واقعی.

ما به نسل جدیدی نیاز داریم. نسلی که به جای پذیرفتن تنهایی، انتخاب کنه دوباره باهم بودن رو تمرین کنه.
نه فقط توی شبکه‌های اجتماعی، بلکه زیر یک سقف، در یک خانه.

هم‌اتاقی؛ اولین قدم
هم‌اتاقی فقط تقسیم اجاره نیست؛ تقسیم زندگیه.
یعنی انتخاب کنیم دوباره صمیمی باشیم، دوباره خونه‌هامون پر از صدا و تجربه و خاطره بشه.
یعنی از نسل تنهایی عبور کنیم و نسل «باهم بودن» رو بسازیم.

ما نسل تنهایی هستیم. ولی می‌تونیم انتخاب کنیم آخرین نسل تنهایی هم باشیم.
با Hamotaghi، این تغییر از همین امروز شروع میشه