نامه نوشتن را هميشه دوست داشتم؛ شايد هم بخاطر دهه ي شصتي بودن اين ويژگي در من بوجود آمده باشد!
جونم براتون بگه كه ما دهه شصتي ها ؛ و اونجور كه من از خاطرات شخصي م يادم هست، همه حرف هامونو با نامه انتقال ميداديم، مخصوصا تو دوران دبستان.
دفتر خاطراتي بود و همكلاسي هايي كه تو صف بودن تا نوبتشون برسه و دفتر خاطراتمونو بنويسن؛ خيلي ميخواستن فاز بدن، ي گل خشك شده، برگي زرد شده، و يا چاپي هاي كارتوني برايمان مي چسباندن و اخرش هم ؛
گلِ سرخُ و سفيدُ و ارغواني/ فراموشم مكن دوست گرامي!
خلاصه اينكه عادت كرديم به نوشتن و ثبت كردن!
تو دبيرستان كه بودم يكي از دوستاي صميمي م از شهر ما رفتن و اين شد بهانه ايي براي نامه نوشتن ؛ چه كيفي داشت؛ نامه نوشتن هاي واقعي. ديگه تو دفتر خاطرات نبود!
نامه واقعي با آدرس و تمبر... و اشتياقي براي جواب نامه و خطي و خبري از دوست..
حالا اين مقدماتو گفتم كه بگم الانم كه تو سال 2021 هستيم، اگه كسي خيلي باهاش صميمي باشم،ازش ميخوام كه بخشي از ارتباطمون نامه اي باشه!
اگه امتحان نكردين، پيشنهاد ميكنم يك بار هم كه شده تجربه ش كنين؛ تجربه ايي هست بسي زيبا و وصف ناشدني!
فردا روز تولدمه؛ و من از يك دوست عزيز از آنسوي ايران، نامكي( به قول خودش) نامه ي كوچكي، ادكلني جيبي و كيف پول چرم هديه گرفتم!
گفتم حس خوب اين لحظه رو به اشتراك بگذارم كه شايد شما هم تو اين عصر تكنولوژي ، با نوشتن نامه حس نوستالژيك دو طرفه اي رو هم برا خودتون هم ديگران رقم بزنيد.
