بالغ که می‌شوند، وقت رفتنشان فرا می‌رسد. مثل میوه کُنار که با نسیمی راه زمین در پیش می‌گیرد. شانس بیاورد با شدت پخش زمین نشود. سقوط پس از رشد، ریسک آسیب و تباهی دارد. به خاطر همین این که انارهای خانه‌تان از ترس نابودی پس از بلوغ، چسپیده به شاخه، پوسیدگی را ترجیح میدهند.
تو چه؟ از بلوغ و زمین خوردن بعدش در هراسی که چسپیده به درخت جوانی، خزان و سقوط برگهای اتصالت را به نظاره نشسته‌ای؟ همه اینها یک سراب است. سرابی بی‌مزه مثل آبِ معدنی پمپ شده درون کارخانه، زیر شیر.
