فیلم آه سرد به کارگردانی و نویسندگی ناهید عزیزی یکی از فیلم‌های تجربی چهل‌ویکمین جشنواره فجر است که در بخش سودای سیمرغ رقابت می‌کند. این فیلم نخستین تجربه کارگردانی عزیزی محسوب می‌شود که در کنار لیلی عاج، تنها فیلمسازان زن جشنواره چهل و یکم فیلم فجر هستند.
این فیلم داستان رویارویی پدر و پسری پس از سال‌هاست که یکی در نقش محکوم، ناچار به تحمل حکم دیگری می‌شود. بیست سال پس از آنکه مردی همسر خود را به اتهامی ناموسی به قتل می‌رساند، پسر آن‌ها در روز آزادی پدر به زندان می‌رود تا او را همراهی کند، درحالی‌که نه‌تنها او را نبخشیده بلکه هنوز هم به انتقام فکر می‌کند.
آه سرد بیش از آنکه در پی بیان ماجرا از طریق دیالوگ باشد، به دنبال نشان دادن وضعیت روحی دو انسان در دو جایگاه متفاوت، زخم‌زده و زخم‌خورده از یک اتفاق است که در در جاده‌ای بی‌انتها همراه و همسفر می‌شوند بدون آنکه حرفی برای گفتن داشته باشند.
عزیزی برای به تصویر کشیدن رابطه سرد و تیره بها و بهرام، لوکیشنی زمستانی و دور از اجتماع (جاده برفی) را برگزیده است و با قاب‌بندی‌های زیبا و هنرمندانه از محیط پیرامونی و شخصیت‌ها توانسته است تا حد زیادی محتوا را با فرم همراه کند. البته استفاده بیش از اندازه در به تصویر کشیدن طبیعت زمستانی در طول فیلم از طریق نماهای دور و نزدیک، از جمله مواردی است که با افراط در آن، کارکرد دراماتیک خود را تاحدودی از دست داده است.
درواقع می‌توان گفت ایده و فیلمنامه آه سرد، بیشتر مناسب اثری کوتاه بوده و پتانسیل تبدیل به اثری بلند را نداشته است، چراکه مخاطب با تماشای بیش از حد پلان‌های اضافی خسته و گاها از دنبال کردن اثر منصرف می‌شود.
از دیگر نکاتی که در فیلم مشهود است، ازدیاد کشمکش‌های درونی نسبت به اَکت‌های بیرونی است که چنین حس‌هایی برای انتقال به مخاطب نیازمند بازی قوی و حرفه‌ای تری از بازیگر است به همین جهت شاید بهتر بود در انتخاب بازیگران اصلی، وسواس بیشتری به خرج داده شود.
