فیلم هفت بهار نارنج ساخته فرشاد گل‌سفیدی با بازی علی نصیریان یکی از فیلم‌های حاضر در بخش مسابقه جشنواره فیلم فجر امسال است که در داستان خود به سراغ دنیای فراموشی مردی کهن‌سال اما عاشق‌پیشه رفته است.
فرشاد گل‌سفیدی (زاده ۱ فروردین ۱۳۶۰) تصويربردار و مدیر فيلم برداري است كه آثار زيادي همچون من ديوانه نيستم، معراجي ها، به وقت خماري و ... را در كارنامه كاري خود داشته اما اين بار با ساخت هفت بهار نارنج در مقام كارگردان وارد جشنواره شده است.
هفت بهار نارنج داستان عشقي كهنه اما زنده ميان شمس و طلعت است كه احمد رفيع زاده آن را نگاشته و گل‌سفیدی به تصویر کشیده است. این فیلم اثری آرام و روان است که چون قصه‌ای مصور، برای بیننده از دنیای خیالی یک مرد حکایت می‌کند.
اين فيلم نه اثري پركاراكتر است و نه پر كنش اما سرشار از حس‌های عمیق انسانی است که بیننده را با هر سنی به ادامه تماشا ترغیب می‌کند.
عاشقانه‌ی هفت بهارنارنج در لوکیشنی دلربا و با بازی زیبای علی نصیریان رقم می‌خورد و همه چیز در ساده‌ترین شکل خود راوی دهه هشتاد زندگی یک مرد عاشق است به همین دلیل نمی‌توان از این اثر توقع چیزی فراتر از نمایش روزمره این شخصیت با چالش‌ها و افکار به همان نسبت کند را داشت. هفت بهارنارنج بیش از آنکه ذهن مخاطب را درگیر کند، اثری دل‌فریب است که شاید برای برخی کسل‌کننده باشد و ریتم آرام آن از پسِ هیجان طلبی برخی مخاطبان برنیاید.
با این تفاسیر اما نباید از این نکته غافل ماند که در هفت بهار نارنج همه‌چیز مهیای ساخت اثری ماندگار بوده است اما فیلمنامه در بخش پرداخت محتوای اثر ضعیف عمل کرده و حتی نتوانسته است در خلال داستان اصلی فیلم، خرده داستان‌های کامل و بی‌نقصی را چاشنی کار کند. کاراکترهای فرعی فیلم هرکدام با ماجرایی وارد داستان شده اما بدون هیچ تأثیر بر قصه و شخصیت اصلی، به ناگاه در اواسط فیلم حذف و گم می‌شوند.
