افرادی که در فضای سايبر و رايانه در پی انجام جرم و یا خرابکاری هستند، عموما از دوتا ابزار استفاده می کنند: یکی ویروس و یکی کرم رایانه ای.
ویروس رایانه ای خطرناک ترین روشهای فنی برنامه های ویروسی هستند. در واقع می تونیم بگیم که ویروس رایانه ای کد مخرب رایانه ای است که توانایی کپی سازی از خودش و گسترش نمونه های مختلف از خودش را به داخل کدهای اجرایی دیگر یا اسناد رایانه ای یا شبکه و یا نرم افزارها را داراست.
ویروسها فضا و حافظه رایانه را با به کارگیری برنامه های مجاز اشغال می کنند و همین باعث میشه که سرعت سیستم پایین بیاد یا حتی رفتارهای عجیب غریب و نا متعارف از خودش نشون بده.
اگر بخواییم یکم مهندسی تر توضیح بدیم میشه گفت ویروسها از خانواده بد افزارها یا malware هستند. ویروسها می توانند با استفاده از نرم افزار آلوده به ویروس و با استفاده از روش اسب تروا به سامانه و سیستم وارد شوند. مثلا می توانند یکی از خودشون را در حافظه کامپیوتر ایجاد کنند و میزبانهایی که آلود نیستند را با کپی گرفتن از خودشون و انتقال آن به درون میزبان دیگر آلوده کنند یا اقدام به pay load بکند یعنی هرکاری انجام بده از جمله دادن یک پیام سیاسی که جلب توجه بکنه و یا حتی پاک کردن فایلهای موجود روی هاردتون.
میرسیم به کرم رایانه ای
گروه دیگه از کدهای مخرب کرم ها هستند.کرم ها تویه مورد مثله ویروسها هستند مثلا همانند ویروسها خودشونو تکثیر میکنند با این تفاوت که کرمها بدون شناسایی کد مستقر روی رایانه میزبان نمی توانند خودشونو تکثیر کنند.
کرم ها معمولا از انتقال فايلها بر روی شبکه یا خود رایانه استفاده می کنند و در نتیجه به شبکه های رایانه ای آسیب رسانده و پهنای باند آنها را محدود می کنند.
کرمها بر خلاف ویروسها برنامه های متکی به خود هستند و بدون نیاز به سایر برنامه ها فعالیت دارند. کرمها به راحتی تکثیر پیدا می کنند و رایانه های متصل به شبکه را آلوده می کنند.اين نوع از بدافزارها می تواند به يک سامانه دسترسی پيدا کند، اما نمی تواند در خارج از شبکه برای مثال از طريق يک ديسکت گسترش پيدا کند.
پس میشه نتیجه گرفت که کرمها روی شبکه فعالیت دارند اما ویروس ها وابسته به تکثیر یا نسخه برداری هستند.
