تکه های گسسته از همِ خورشید
و پژواک صدای حسین
بر خاک بایر صحرایی تا ازل
سحرگاه سایه های بلند
و لحظه شورانگیز بی مقصد
شب عراق بلند است...
*نوشته شده وسط صحرا های عراق، با تکون های وَن، که نمیدونم چرا انقدر قشنگ بودن.
**آخرین جمله، عنوان یکی از شعر های محمود درویشه. شعر خیلی عجیب و خیلی قشنگی بود.
***ممنون که خوندین:))
