همگی ما اسید استیک را می‌شناسیم اما نه با این نام. نام دیگر اسید استیک، همان سرکه است. بیشتر ما از سرکه در ترشیجات و بسیاری مواد دیگر استفاده می‌کنیم.
اسید اسیتک یک اسید ضعیف است که در شمار اسیدهای کربوکسیلیک حساب می‌شود. اسیدهای کربوکسیلیک گونه‌ای از اسیدهای ضعیف آلی است که هنگامی که عامل آن به هیدروکربن‌ها متصل می‌شود، به وجود می‌آید.
نام علمی این اسید، اتانوئیک اسید است. اگر می‌خواهید بو و مزه این اسید را بدانید، فقط کافی است مقداری سرکه تهیه کنید. البته باید گفت که سرکه علاوه بر این اسید، از آب و دیگر مواد اضافی تشکیل شده است.
اسید استیک در آب به طور جزئی تفکیک می‌شود. محلول این اسید یا همان سرکه، مایعی بی‌رنگ است که می‌تواند آب را از محیط اطراف خود جذب کند.
اسید استیک غلیظ، بسیار خورنده است و در صورت برخورد با انسان، ممکن است خطر آفرین باشد. محلول غلیظ این اسید در دماهای کمتر از دمای اتاق به صورت یک بلور جامد درمی‌آید.
اسید استیک دارای یک عامل کربوکسیلیک است که در نتیجه، این اسید، یک اسید تک پروتونه به شمار می‌رود. اسیدهای تک پروتونه، هنگام حل شدن در آب، فقط یک یون هیدروژن آزاد می‌کنند.
اسید استیک علاوه بر این که در آب و حلال‌های قطبی حل می‌شود، می‌تواند موادغیر قطبی را نیز در خود حل کند. روغن‌ها از جمله موادی هستند که اسید استیک می‌تواند آن را در خود حل کند.
اسید استیک نه تنها در صنایع غذایی، بلکه در دیگر صنایع نیز از اهمیت و کاربرد بالایی برخوردار است.
اگر بخواهیم از لحاظ تاریخی بررسی کنیم، این اسید یکی از قدیمی‌ترین اسیدهای کشف شده توسط انسان به شمار می‌رود.
اسید استیک مصرفی در صنعت، از خلوص بالاتری (خیلی بالاتر از سرکه) برخوردار است. از آنجایی که محلول غلیظ این ماده بسیار خوردنده است، باید در حمل و نقل و نگه‌داری از آن کاملا احتیاط کرد. یکی از مواد مقاوم به این ماده، اکسید آلومینیوم است. به همین دلیل، مخازن حمل این ماده را از آلومینیوم درست می‌کنند و می‌گذارند که لایه داخلی آن کاملا اکسید شود و سپس از آن استفاده می‌کنند.
خواص فیزیکی اسید استیک
اسید استیک در دمای تقریبی 115 درجه سلسیوس شروع به جوشیدن می‌کند. همچنین این ماده در دمای 15 تا 17 درجه سلسیوس منجمد می‌شود.
شاید در اینجا سوالی مطرح شود که پس چرا سرکه در هوای سرد زمستان یخ نمی‌زند؟ جواب این است که سرکه منحصرا متشکل از اسید استیک نیست و علاوه بر آب، مواد دیگری نیز دارد. البته بیشترین مقدار سرکه را آب تشکیل می‌دهد. به همین دلیل، نقطه انجماد سرکه، کمتر از اسید استیک خواهد بود.
میزان اسیدیته اسید استیک برابر 4.7 است که این عدد بیانگر این است که این اسید، یک اسید ضعیف به شمار می‌رود.
تاریخچه
در زمان‌های قدیم، بسیاری از تمدن‌ها از اسید استیک استفاده می‌کردند اما نام آن را نمی‌دانستند. در آن زمان‌ها، اسید استیک در تخمیر میوه‌ها وجود داشت که بیشتر به شکل شراب و آبجو مصرف می‌شد. اگر نگاهی به تمامی تمدن‌ها بیاندازیم، درمی‌یابیم که این اسید بسیار مصرف می‌شد.
با استناد به تاریخ، اولین اسید استیک را از فرایند تخمیر میوه و تولید شراب جداسازی کردند. این عمل کاملا تصافی بود و آن زمان دقیقا نمی‌دانستند که چه چیزی به دست آورده‌اند.
به از این واقعه، یک دانشمند یونانی دریافت که این اسید می‌تواند با فلزات واکنش دهد. اما با این حال، هنوز هیچ اطلاعات دقیقی از این ماده نداشتند. این داستان به قبل از میلاد حضرت مسیح بازمی‌گردد.
اولین کسی که این ماده را توسط یک فرایند کشف کرد و خواص آن را به دست آورد، جابر ابن حیان بود که در قرن هشتم میلادی اسید استیک را از طریق تقطیر از سرکه جدا کرد.
با گذشت زمان، روش‌های تولید دیگری نیز کشف شدند. اما اولین کسی که توانست این ماده را از مواد معدنی به دست آورد، هرمان کولب بود. او که یک دانشمند آلمانی بود، این کار را در قرن نوزدهم میلادی انجام داد.
در قرن بیستم میلادی، روشی ابداع شد که سرکه را می‌توانست از طریق کشت میکرولیولوژیکی تهیه کند. این روش بسیار گسترش یافت و امروزه، بیشتر سرکه‌ها از این روش به دست می‌آید.
بازرگانی آسمان تجارت عرضه کننده بهترین و باکیفیت ترین اسید استیک است. برای خرید اسید استیک فقط کافی است از طریق لینک وارد شوید.
