به طور مشخص نمی شود گفت که قرار دادن عکس ها در آنسپلش، چه منافعی برای هر عکاس خواهد داشت اما من در صبحت با چند عکاس، به برخی از دلایل شخصی آنها برای این کار پی برده ام که مهم ترین شان را با شما به اشتراک می گذارم.
برخی از عکاس ها به خوبی می دانند که اگر چیزی به نام جنبش اوپن سورس اتفاق نیوفتاده بود، الان خیلی از اختراعات بشر که نقش بسیار مهمی در زندگی ما دارند، هرگز به وجود نمی آمدند. از کامپیوترهای شخصی و گوشی های هوشمند گرفته تا اینترنت و بسیاری از وبسایت ها. این عکاس ها خودشان و موفقیتشان را مدیون این جنبش می دانند و تلاش می کنند تا دینشان را به آن ادا کنند. یک عکاس با اوپن کردن سورس عکس هایش می تواند به این جنبش بپیوندد.
یکی دیگر از دلایلی که باعث می شود عکاس ها عکس هایشان را در آنسپلش بگذارند این است که عکس های زیادی دارند که در هارد دیسک های شخصی آنها خاک می خورند و طبیعتا ترجیح می دهند این عکس ها را به اشتراک بگذارند تا جامعه آنها را ببیند. من خودم هزاران عکس دارم که هر از گاهی در پروژه های طراحی خودم اعم از طراحی وبسایت، کتاب و مجله از آنها استفاده می کنم. در غیر این صورت استفاده ی خاص دیگری برای آنها متصور نیستم و طبیعتا نتیجه اش، پوسیدن عکس ها در گوشه ی پوشه های تو در توی کامپیوترم بود. اما حالا دارم آنها را در آنسپلش به اشتراگ می گذارم و روزانه ده ها هزار نفر از سراسر جهان آنها را می بینند، دانلود می کنند و در کار و زندگیشان استفاده می کنند.
به اشتراک گذاشتن عکس ها در آنسپلش، به عکاسان و کسب و کارهای شخصی و کوچک، فرصت بسیار خوبی برای دیده شدن می دهد. موارد زیادی پیش آمده است که عکاس های فریلنس از طریق آنسپلش به استخدام شرکت ها در آمده اند. چیزی که در آینده قرار است آنسپلش بیشتر به آن بپردازد و راهکارهای بهتری رای برایش فراهم کند. این مورد را می توان از نوع پرسونال برندگینگ به حساب آورد.
من به عنوان یک عکاس و طراح به خوبی می دانم که به اشتراک گذاشتن همه ی داشته ها، راه منطقی و پایداری برای کسب و کار و درآمد نیست. بالاخره ممکن است روزی کسی پیدا بشود و در قبال مبلغ هنگفتی پول، عکس های ما را بخرد. با در نظر گرفتن این نکته، می توانیم هر از گاهی برخی از آثارمان را که با معیارهای آنسپلش سازگاری دارند و فکر می کنیم استعداد ترند شدن را دارند، انتخاب کرده و در آنسپلش به اشتراگ بگذاریم.
منبع: hasanalmasi.ir
