روش های حفاری چاه آب دستی
برای حفاری چاه آب در هر نوع زمینی، طیف وسیعی از تکنیک های مختلف حفاری دستی در سراسر جهان ایجاد و استفاده می شود.
در هر روش حفاری باید :
1- مواد تشکیل دهنده خاک را شکست یا برش دارد
۲- مواد برش خورده (خاک) را از چاه خارج کند
3- در صورت لزوم از دیواره های چاه پشتیبانی کرد تا از ریزش در هنگام حفاری جلوگیری شود
شامل میله های فولادی قابل انعطاف است که توسط یک دسته چرخانده می شود. در انتهای میله های مته می توان چندین دستگاه مته مختلف استیل (بیت مته) متصل کرد. دستگاه های جمع کن را در زمین می چرخانند تا زمانی که آنها پرشوند، سپس آنها را از چاله خارج می کنند تا تخلیه شوند. از آجرهای مخصوص می توان برای سازه های مختلف (انواع خاک) استفاده کرد. در بالای سطح آب ، گمانه عموما بدون نیاز به پشتیبانی باز می ماند. در زیر سطح آب می توان از یک پوشش موقت برای جلوگیری از ریزش گمانه استفاده کرد. حفاری در داخل محفظه موقت با استفاده از دیگ بخار تا رسیدن به عمق مورد نظر ادامه می یابد. سپس پوسته دائمی چاه نصب شده و باید پوشش موقت آن برداشته شود. بسته به زمین شناسی می توان از اوگر تا عمق حدود 15-25 متر استفاده کرد.
مزیت : استفاده از آن در بالای آب زیرزمینی آسان است. تجهیزات ارزان قیمت.
معایب : حذف پوشش موقتی ممکن است دشوار باشد.
کاربردهای زمین شناسی : شن و ماسه ، گل و لای و خاک رس نرم.
از گردش آب برای رساندن خاک سوراخ شده به سطح استفاده می کند. لوله های مته به بالا و پایین منتقل می شوند. در ضربه پایین ، ضربه مته خاک را سست می کند و در ضربه بالا ، بالای لوله با دست (یا شیر) بسته می شود ، آب را از طریق لوله کشیده و قلمه ها را به سطح منتقل می کند. در ضربه بعدی پایین، عقربه (دریچه) قسمت بالای لوله را باز کرده و آب به داخل گودالی ، جلوی چاه آب می کند. در این گودال ، قلمه ها از آب جدا شده و خارج می شوند ، در حالی که آب از چاله خارج می شود و دوباره به داخل چاه می رسد. گمانه در اثر فشار آب باز می ماند. برای جلوگیری از ریزش چاه و کاهش اتلاف آب در حال کار ، می توان مواد غلیظ کننده (مواد افزودنی) را به آب اضافه کرد. لجن تا عمق حدود 35 متری قابل استفاده است.
مزیت : استفاده از آن آسان نیست و به پوشش موقتی نیازی نیست.
عیب : آب کار باید در طول فرایند حفاری حفظ شود. سطح جدول آب هنگام حفاری مشخص نیست.
کاربرد زمین شناسی : شن و ماسه ، گل و لای ، خاک رس ، خاک رس سفت و سازه های سنگی نرم و نرم (لاتریت هوازده)
بر اساس گردش آب و فشار آب است. در مقابل لجن ، آب به پایین لوله های حفاری پمپ می شود. حجم زیادی از آب دارای اثر فرسایشی در پایین است و دوغاب (آب و قلمه ها) بین لوله مته و دیواره گمانه به بالا منتقل می شود. از موتور پمپ برای دستیابی به میزان آب کافی استفاده می شود. لوله مته ممکن است به سادگی انتهای باز داشته باشد ، یا می توان یک مته اضافه کرد و از چرخش جزئی یا کامل لوله مته استفاده کرد. به منظور جلوگیری از ریزش چاه و کاهش اتلاف آب در حال کار ، می توان مواد غلیظ کننده (افزودنی) را به آب اضافه کرد. از حفاری فشاری به طور کلی تا عمق 35-45 متر استفاده می شود.
مزیت : بسیار سریع در شن و ماسه.
عیب : کار زیادی لازم است. سطح جدول آب هنگام حفاری مشخص نیست.
کاربرد زمین شناسی : محدود به شن و ماسه و لایه های نازک خاک رس نرم.
از یک برش یا چکش سنگین متصل به طناب یا کابل استفاده می کند و در سوراخ باز یا داخل یک پوشش موقت پایین می آید. معمولاً برای پشتیبانی از ابزارها از سه پایه استفاده می شود. با حرکت طناب یا کابل به بالا و پایین ، برش یا چکش زدن باعث شل شدن خاک یا سنگ یکپارچه شده در گمانه می شود ، سپس با استفاده از دیگ بخار استخراج می شود. دقیقاً مانند تراشکاری دستی ، ممکن است از روکش فلزی یا پلاستیکی موقتی برای جلوگیری از ریزش چاه استفاده شود. هنگام نصب صفحه و چاه دائمی ، باید این پوشش موقتی برداشته شود. حفاری دستی کوبه ای عموماً تا عمق 25 متری استفاده می شود.
مزیت : سازه های سخت را تمرین می کند.
عیب : تجهیزات می توانند سنگین و گران قیمت باشند. این روش در مقایسه با سایر روش ها آهسته است.
کاربردهای زمین شناسی : ماسه ، سیلت ، رسهای سفت ، ماسه سنگ ، لاتریت ، سنگ ریزه و سنگهای کوچک. سایر تکنیک های مختلف همه روش های موجود حفاری دستی را می توان به
