در دعای ابوحمزه که معمولا در ماه رمضان خوانده میشود یکی از فراز های دعا می خوانیم (وَ مِنْ عُقُوبَاتِ الْمَعَاصِي جَنَّبْتَنِي حَتَّي كَأَنَّكَ اسْتَحْيَيْتَنِي)
و از مجازات گناهان بركنارم داشته اي، گويا تو از من حيا كرده اي!!
این فراز از دعا حال پریشان ما را نشان میدهد که با تمام گناهانی که در طول روز، هفته، ماه و سال انجام می‌دهیم اما ذره ای حیا از خدا نشان نمی‌دهیم و به گونه ای زندگی میکنیم که گویا هیچگونه خطایی نداریم و در مقابل خدا طوری اعمال زشت ما را پوشانده مثل اینکه او از ما حیا کرده لذا با تمام مهربانی همه اعمال ما را از دیگران مخفی کرده حتی نه در این دنیا بلکه در آخرت نیز وقتی پیامبر( ص) از خدا درخواست میکند که حسابرسی امت اش را به او بسپارد تا در مقابل امت های دیگر خجالت نکشن خدای تعالی میفرماید حسابرسی آنها بر عهده خودم هست تا در مقابل تو خجالت زده نشوند.
