إِلَهِي إِنْ أَخَذْتَنِي بِجُرْمِي أَخَذْتُكَ بِعَفْوِكَ وَ إِنْ أَخَذْتَنِي بِذُنُوبِي، أَخَذْتُكَ بِمَغْفِرَتِكَ
خدايا اگر مرا بر جرمم بگيري، من نيز تو را به عفوت بگيرم، و اگر به گناهانم بنگري، جز به آمرزشت ننگرم،
در فرازی از مناجات شعبانیه، عبد با خدای خودش دلبری میکند و میگوید: خدایا اگر مرا به خاطر گناهانم مواخذه کنی، من نیز تو را به عفو و بخشش ات مواخذه میکنم. به عبارتی دیگر خدا میفرماید: چرا گناه کردی؟ در جواب عبد میگوید چرا نبخشیدی؟
به زبان عامیانه برای خدا ناز میکند...
در سیر الی الله این نیز مرحله ای است که عبد با مولای اینگونه صحبت میکند.
