فلوراید یک ماده معدنی طبیعی است که به دلیل نقش آن در سلامت دندان مورد توجه قرار گرفته است. معمولاً به منابع آب عمومی و محصولات بهداشت دهان مانند خمیر دندان اضافه می شود. در حالی که فلوراید به دلیل توانایی آن در جلوگیری از پوسیدگی دندان مورد ستایش قرار گرفته است، در مورد عوارض جانبی احتمالی آن نیز با بحث‌ها و بحث‌هایی مواجه شده است. هدف این مقاله ارائه یک مرور کلی از فلوراید، فواید، کاربردها و اختلافات پیرامون استفاده از آن است.
فلوراید یک یون با بار منفی است که از عنصر فلوئور به دست می آید. به طور طبیعی در آب، خاک، سنگ ها و بسیاری از غذاها وجود دارد. خواص شیمیایی آن باعث می شود که آن را بسیار واکنش پذیر و قادر به تشکیل ترکیبات با عناصر دیگر کند. ترکیبات فلوراید مانند فلوراید سدیم و فلوئوروسیلیکات سدیم برای مکمل فلوراید در محصولات مختلف دندانپزشکی و منابع آب عمومی استفاده می شود.
سلامت دندان: مزیت اصلی فلوراید توانایی آن در جلوگیری از پوسیدگی و پوسیدگی دندان است. هنگامی که فلوراید روی مینای دندان قرار می‌گیرد، آن را با رمینرال کردن نواحی ضعیف شده تقویت می‌کند و دندان‌ها را در برابر حملات اسیدی باکتری‌ها و قندها مقاوم‌تر می‌کند.
کاهش پلاک دندان: فلوراید همچنین می تواند به کاهش تجمع پلاک دندانی کمک کند، یک لایه چسبنده از باکتری ها که روی دندان ها تشکیل می شود و منجر به بیماری لثه و پوسیدگی دندان می شود.
فلورایداسیون آب جامعه: افزودن فلوراید به منابع آب عمومی یکی از موثرترین و مقرون به صرفه ترین راه ها برای جلوگیری از پوسیدگی دندان در یک جمعیت در نظر گرفته می شود. این رویکرد به طور قابل توجهی بروز حفره ها را در جوامعی که در آن اجرا می شود کاهش داده است.
خمیر دندان و دهان شویه: بیشتر خمیردندان ها و محصولات دهانشویه حاوی فلوراید هستند تا اثرات محافظتی خود را در برابر پوسیدگی دندان افزایش داده و سلامت دهان و دندان را ارتقاء دهند.
درمان های دندانپزشکی: درمان های دندانی مبتنی بر فلوراید، مانند وارنیش ها، ژل ها و شستشوهای فلوراید، توسط متخصصان دندانپزشکی برای تقویت مینای دندان و جلوگیری از پوسیدگی استفاده می شود.
فلوئوروزیس دندانی: مصرف بیش از حد فلوراید در طول رشد دندان می تواند منجر به فلوئوروزیس دندانی شود، یک بیماری زیبایی که با لکه ها یا رگه های سفید روی دندان مشخص می شود. در موارد شدید، ممکن است منجر به تغییر رنگ قهوه ای و سوراخ شدن مینا شود. با این حال، فلوئوروزیس دندان در درجه اول در مناطقی با سطح فلوراید طبیعی بالا یا قرار گرفتن در معرض بیش از حد فلوراید یک نگرانی است.
فلوروز اسکلتی: قرار گرفتن طولانی مدت در معرض سطوح بالای فلوراید می تواند باعث فلوئوروزیس اسکلتی شود، وضعیتی که با تجمع فلوراید در استخوان ها مشخص می شود و منجر به درد مفاصل، سفتی و ناهنجاری های اسکلتی بالقوه می شود. فلوئوروزیس اسکلتی در مناطقی که فلورایداسیون آب به دقت کنترل می شود نادر است.
نگرانی های ایمنی: برخی از مطالعات و افراد نگرانی هایی را در مورد خطرات بالقوه سلامت مرتبط با فلوراید، مانند سمیت عصبی و مسائل مربوط به رشد، مطرح کرده اند. با این حال، اکثریت قریب به اتفاق شواهد علمی از ایمنی و اثربخشی فلوراید در صورت استفاده در سطوح توصیه شده پشتیبانی می‌کنند.
فلوراید یک ماده معدنی است که به دلیل تأثیر مثبت آن بر سلامت دندان ها شناخته شده است. این به جلوگیری از پوسیدگی دندان، تقویت مینای دندان و کاهش تجمع پلاک دندان کمک می کند. فلورایداسیون آب و محصولات دندانی مبتنی بر فلوراید نقش مهمی در بهبود سلامت دهان و دندان در میان جمعیت ایفا کرده است. در حالی که نگرانی ها در مورد فلوئوروزیس دندانی و فلوئوروزیس اسکلتی در مناطقی که در معرض فلوراید بیش از حد قرار دارند وجود دارد، اما در صورت استفاده مناسب از فلوراید این خطرات حداقل است. پیروی از دستورالعمل های دندانپزشکی و مشورت با متخصصان دندانپزشکی برای اطمینان از استفاده ایمن و موثر از فلوراید برای سلامت دهان و دندان ضروری است.
