امروز بالأخره فرصتی پیش آمد که با Chat GPT بیشتر آشنا شوم. اینکه این ابزار کار انسان را برای نوشتن انواع مطالب از قبیل یادداشت‌ها، پست‌ها، مقاله‌ها و کتاب‌ها آسان‌تر می‌کند آشکار و از هر تردیدی به دور است. حتی
AI می‌تواند حرف آدمیزاد را بفهمد و برای آن کد بنویسد.
چیزی که امروز بسیار ذهن مرا به خود مشغول کرد تغییرات اساسی نحوهٔ تدریس زبان‌های برنامه‌نویسی - مخصوصاً به آن طریقی که در دانشگاه دیده بودیم - است. برای مثال تمارین و پروژه‌های دانشجویی که غالباً در طول نیمسال تحصیلی به دانشجویان داده می‌شود و قبلاً اساتید به روش‌های مختلفی سعی می‌کردند جلوی تقلبات رایج دانشجویان را بگیرند در این دوران چگونه پیش خواهد رفت؟ آیا مدرسان مثل استاد عزیز ما، دکتر بهادری نژاد نمرهٔ تمرین‌ها را به یک نمره از بیست نمره کاهش خواهند داد؟ ایشان - دست‌کم در سال‌های ۸۵ الی ۸۶ - چون یقین داشت که دانشجویان تمرین‌ها را کپی می‌کنند نمرهٔ آن‌ها را به شدت کاهش داده بود.
در امتحان چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ آیا دانشجویان به امتحانات کتاب / اینترنت باز (open book) دسترسی خواهند داشت؟ آیا مثل بعضی از زرنگ‌ها خواهند گفت که کد را کپی نمی‌کنیم بلکه آن را نگاه می‌کنیم و خودمان می‌نویسیم؟ :))
در مرحلهٔ بعد آیا اصلاً کلاس دانشگاهی برنامه‌نویسی ضرورتی خواهد داشت؟ یا اولین کلاس‌هایی که در دورهٔ رواج AI برای همیشه تعطیل می‌شوند کلاس‌های برنامه‌نویسی خواهند بود؟
دوست دارم شما هم نظراتتان را بنویسید.
