جهان تصور من است .
ما به موجب سرشت خویش محکوم به رنج کشیدنیم (رنج نیاز داره حس بشه)
آرتور شوپنهاور
شایدم اونقدرا باهاش موافق نباشم . اما هیچی اون چیزی ک ما انسان ها باید تلاش کنیم برای بدست آوردن لذت و خوشی رو از بین نمیبره . من فکر میکنم اگه قرار باشه یکی به فکرمون باشه فقط خودمونیم . چون هرکسی درواقع فقط به فکر خودشه .
و اینم باید بدونیم که خدایی که کوره های آدم پزی رو دید و کاری نکرد الانم کاری نمیکنه .
صرفا اگ بگیم خدا هست بهمون عقل داده که باهاش خودمون رو نجات بدیم :)
من نمیخوام وجود یا عدم جود خدارو نقض کنم در واقع چرا سعی کنم رد کنم ؟ مگ کی ثابت کرده اصلا خدایی هست ؟
خیلی وقت بود هیچی ننوشته بودم چون اونقدرا حالم خوب نبود اگ میخواستم فقط درد مینوشتم اما خواستم ک امروز بنویسم ، هرچند خیلی کوتاه بود :)
