بدن در همه‌جا هست؛ در همه‌چیز خود را نمایان می‌کند. از برای همین جاری است. جاری بر ذهن و زبان ما. در هر کجا و هر مسندی که باشیم؛ حتا اگر همانند آقای غنی بر کرسی ریاست جمهوری چمبره زده باشیم، باز هم رهای‌مان نمی‌کند.
برای لحظه‌یی درنگ و تأمل کنید که آقای غنی چه گفت: «...یا گفتۀ‌تان ره ثابت کنید، یا چادر بپوشید». این شرط تهدیدآمیز چه باری را حمل می‌کند. از چه با ما سخن می‌گوید. مگر می‌تواند چیزی فراتر از سکشوالیته‌یی باشد که دوگانگی هراس و غیرت را زاییده است. هراس از آشکارگی لبیدو؛ از فوران میل و صدای طبل رسوایی. و غیرت، این سایه‌روشن لعنتی. این پیدای پنهان که تنها آن طور ظاهر می‌شود که ریشه‌کن کند. و آن طور پنهان می‌شود که انگار نبوده و نخواهد بود.
چادر پوشیدن یا نپوشیدن مسأله این نیست. آن‌چه که در آن پشت خوابیده آن غیرت همواره عریان که کارش به نمایش گذاشتن بدن‌هاست؛ من با آن مسأله دارم. این غیرت است که دوگانگی زن/مرد را مسجل می‌کند و آن را به عنوان اصلی بنیادین بر هر عرصه‌یی پرتاب می‌کند: از نظام آموزش و پرورش گرفته تا متون ادبی و فلسفی و گفتار فعالان مدنی و سیاسیون. چنین است که رییس جمهورمان را هم تسخیر می‌کند. بر گفتارش می‌نشیند و خود را از دهان‌اش پرتاب می‌کند.
دوگانگی زن/مرد بر وزن دوگانگی تاریکی/روشنایی، مفعول/فاعل، مقهور/قاهر، مغلوب/غالب و لایعقل/عاقل. به همین دلیل رییس جمهور درست نشانه گرفته است: «...یا گفتۀ‌تان ره ثابت کنید، یا چادر بپوشید»، «یا غیرت‌تان را نشان دهید، یا بی‌غیرت باشید»، «یا نرینه باشید، یا مادینه».
اما مگر در آن فضا، آن تالار بزرگ که صرفاً نظامیان را در خود جای داده بود، آقای غنی چیز دیگری هم می‌توانست بر زبان آورد. باد چادرپوشی در چنین فضایی باید رها شود. در جایی که غیرت متبلور شده، نظامی‌گری به رخ حریفان کشیده شده و فشار نرینه‌گی به اوج می‌رسد. در چنین مراسمی است که بدن‌ها به تقابل هم می‌روند؛ همدیگر را فرامی‌خوانند و آلت یکدیگر را مورد سنجش قرار می‌دهند. چه پاسخی در چنته داریم به آن‌ها که می‌پرسند: چرا رییس جمهور زور می‌زند و فریاد می‌کشد؟ هیچ نمی‌توان گفت جز این که جایش همین‌جاست. در چنین فضایی باید که فریاد کشید تا همه بترسند. باید بر نرینه‌گی تأکید کرد. از غیرت دم زد تا بدانند که ما برخلاف تصورشان، از خود مایه می‌گذاریم و به کمک هیچ قدرتی محتاج نیستیم.
از این‌جاست که این گزارش می‌خواهد از رییس جمهور دفاع کرده و تأکید کند که گفته‌های رییس جمهور کوچه‌بازاری نیست. این سخنرانی ریشه در انگارۀ «مام وطن» دارد. مادری که باید از عفت آن دفاع کرد. به همین دلیل در سه قرن اخیر مادرمان چندین‌بار شوهر بدل کرده و ما باباهای زیادی خاطره داشته‌ایم.
