کولیک از نظر پزشکان یک عارضه جسمی یا یک نوع بیماری ست.
بعضی کودکان در پناه صدای جارو برقی و سشوار، گریه هاشان آرام می گیرد.
صدایی که حالا، من، در سن بیست و شش سالگی وقتی به گوشم می خورد، تمام تنم گرم می شود و سرخوشی دوران کودکی م توی رگهام چرخ می زند.
من عاشق این بیماری ام!
وقتی صدای مخلوط کن، سانتریفیوژ، دستگاه تهویه، هواکش آشپزخانه و مانند اینها را می شنوم حس می کنم از دیدِ تمام آدم ها پنهان شده ام.
احساس امنیت می کنم.
یک حس آرامش عجیب از این پناهگاه نامرئی!
چطور می شود یک عارضه که فقط مربوط به کودکان است، تا بزرگسالی همراه آدم بماند؟!
شما کولیک ندارید؟؟
