آيا رابطه احساسى و عشقى افراد بر مبناى پرسش و منطق آگاهانه اى بنا مى شود؟ افراد زيادى هستند كه بدون اين كه منطق آگاهانه اى داشته باشند با همديگر درگير رابطه احساسى و حتى تشكيل خانواده مى شوند. اساس رابطه ى عاطفى و عشقى اين گونه افراد آنقدر مبهم، مغشوش، بى پايه و بدون هر گونه منطق و فكر صورت گرفته است كه آن ها هرگز بر اين اساس حتى حاضر نيستند يك مانتو يا تى شرت براى خودشان بخرند.
هر چند كه منطق آگاهانه مى تواند نقش اساسى در هر رابطه از جمله رابطه عاطفى و عشقى داشته باشد، اما بطور كلى براى اكثريت افراد انتخاب عشقى بيشتر بر اساس ضمير ناخودآگاه آن ها شكل مى گيرد و منطق آگاهانه اشان هيچ گونه نقشى در رابطه احساسى- عشقى اشان ندارد.
افرادى كه عاشق مردهاى هيكلى و يا زنان مو طلايى مى شوند، زمانى كه از آن ها سوال مى كنند، چرا، اين انتخاب را كرده اند، فقط جواب مى دهند كه خوشم مياد، آن ها در اصل بر طبق منطق ناخودآگاهشان كه در كودكى شكل گرفته است، ابن انتخاب را كرده اند. آن ها در واقع انتخاب احساسى و عشقى خودشان را بر اساس ميل مبهم و كورى كه در ضمير ناخودآگاهشان شكل گرفته است، بنا كرده اند.
افرادى كه رابطه عاشقانه خود را بر اساس ضمير ناخودآگاهشان بنا مى كنند، در صورتى كه كسى منطق حاكم بر ضمير ناخودآگاه آن ها را بداند، مى تواند به راحتى نظر آن ها را به خود جلب كنند و طرف مقابلشان را شيفته و مجذوب خود بكنند، اين گونه جذب عشقى كه باعث شوك و تعجب طرف مقابل و ديگران شده است در نظر افكار عمومى به عنوان سحر، جادو و جنبل از آن ياد مى كنند.
ضمير ناخودآگاه انباشتى از اميال، نيازها خواسته ها و آرزوهايى هستند كه در فرايند زندگى مخصوصن دوران كودكى بر اثر ناكامى و ممانعت بوجود آمده است. ناخودآگاه جاى استدلال، منطق و تجزيه و تحليل نيست و اميال و آرزوها بدون هر گونه انتخابى در آنجا انبار مى شود. بنابراين احساس عاشقانه اى كه بر اساس ضمير ناخودآگاه شكل مى گيرد، مجموعه اى از احساسات مبهم، مغشوش و ناگهانى است كه مى تواند كاملن موقتى باشد و بر اساس موارد كاملن سطحى شكل گرفته باشد.
