برای حبیب خزایی فر

چهارمین فصل سریال زخم کاری در حال پخش شدن است. سریالی که بالاخص در فصل اولش، به عقیده بسیاری از افراد یکی از بهترین سریال‌های نمایش خانگی تا کنون بوده است.

چیزی که من می‌خواهم درباره‌اش بنویسم به بخشی از این اثر مربوط می‌شود که کمتر به آن پرداخته شده است و آن موسیقی متن بسیار زیبای آن است موسیقی که روی کار نشسته و به آن شخصیت و هویت خاص خود را داده است.

به طور کلی در دنیای سینما موسیقی عنصر فوق العاده تاثیرگذاری است که متاسفانه خیلی وقت است در سینمای ایران فراموش شده است. آثار سینمایی زیادی هستند که دیگرآنچنان دیده نمی‌شود ولی موسیقی آنها هنوز شنیده می‌شود.

موسیقی زخم کاری کاملاً منطبق بر داستان ساخته شده است پر از فراز و نشیب است و ریتم یکسانی ندارد ریتم آن خشن و بی‌پرواست و دلهره را می‌توان در سرتاسر آن احساس کرد، بخش‌هایی از آن ریتم کوبنده و سریعی دارد و بخش‌هایی دیگر مرموز و راز آلود است هر کدام از اینها به درستی انعکاسی از بخش‌هایی داستان به زبان موسیقی اند.

حبیب خزایی فرد را میتوان جزو تیم مهدویان دانست، کارگردانی که هیچ موقع از اثر موسیقی غافل نیست. رد پای خزایی فرد را می‌توان تقریباً در تمام آثار مهدویان دید، موسیقی‌ متن فیلم‌هایی که ساخته متناسب و البته دلنشین دلنشین اند ولی به نظر من موسیقی "زخم کاری" حتی به تنهایی یک شاهکاراست چیزی که باعث می‌شود هیچگاه تیتراژ ابتدایی و انتهایی را رد نکنم.
من تخصصی در موسیقی ندارم ولی این که چرا این اثر تاکنون آنطور که باید دیده و شنیده نشده برای من جای سوال است. خواستم به پاس لذتی که از این اثر برده ام ادای دینی به سازنده اش کرده باشم.

آقای حبیب خزایی دمتان گرم به کارتان به همین خوبی ادامه بدهید کسانی هستند که قدر کار شما را بدانند.