از قدیم مامان‌بزرگ‌ها می‌گفتن آروم خوشحالی کنید مبادا غم بشنوه!
پیش خودمون گفتیم چه خرافاتی! واه واه خدا به دور.
اما انگار خیلی بیراه هم نگفته بودن و پشت این حرفا چیزی بیش از خرافات خوابیده.
راستکی هربار بلند خوشحالی کردیم, بلند خندیدیم و قهقه سر دادیم; قهقه چیه حالا تو این دوره زمونه! همون خنده‌های ریز ریزی هم به سرعت به گوش غم رسید و خنده به لبمون ماسید!
کوتاه بگم آروم خوشحالی کنید که گوش‌های غم تیزه و برای شادی‌هاتون کمین کرده!
