بعضی صداها نه برای گفتن، که برای کشف شدن ساخته شدن.
صدایی که از جاهای خالیِ پرحرف میاد، از تنهاییهایی که انتخاب شدن، نه تحمیل.
نه بلند، نه نمایشگر، فقط واقعی.
نه همیشه آماده، ولی همیشه در حال ساختن.
گاهی با واژههای ساده، گاهی با یک بیت، گاهی فقط با یک "سکوت درست" که جای هزار جمله رو میگیره.
اینجا صدا خودش رو پرت نمیکنه وسط شلوغی، فقط میشینه یه گوشه، آروم.
برای شنیده شدن نیومده، برای گفتنِ یه چیزی که باید شنیده بشه.
برای اون لحظههایی که یکی دنبال یه نفر نیست، دنبال یه فکره.
برای وقتایی که یه جمله میتونه راهو عوض کنه، نه یه ساعت پرحرفی.
نه قراره جواب بده، نه قراره همهچیزو حل کنه. فقط میخواد کنار سوالا بمونه، همونجا که حرفها واقعیترن.