زبانهای برنامه نویسی تاثیرگذار : هر زبان برنامه نویسی کامپیوتر دارای یک محیط برنامه‌نویسی می‌باشد که از طریق آن می‌توان یک مسئله را به قسمت های کوچکتری تقسیم نمود و سپس با استفاده از مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های آن زبان برنامه را نوشت و اجرا نمود . Ada Lovelace ، یک ریاضیدان انگلیسی متعلق به قرن نوزدهم، معمولا به عنوان اولین برنامه نویس کامپیوتر شناخته می شود. لاولیس متوجه شد که موتور تحلیلی که یک کامپیوتر مکانیکی است که توسط ریاضیدان انگلیسی چارلز بابیج پیشنهاد شده بود، می تواند برای انجام یک دنباله از عملیات ریاضی استفاده شود. با این حال، از زبان برنامه نویسی استفاده نکرد. می توان گفت که اولین برنامه او در زبان ماشین نوشته شد. در بسیاری از برنامه های مدرن، یک برنامه در فاصله ای از عملیات الکترونیکی واقعی که کامپیوتر باید انجام دهد، نوشته شده است.
از سال 1936، مهندس آلمانی کنراد زوس یک سری از رایانه ها را که اولین بار به صورت دودویی نوشته شده بود را ساخت. زوس شروع به فکر کردن درباره چگونگی انجام عملیات توسط کامپیوتر کرد. او Plankalkül را طراحی کرد، که اولین زبان کامل برنامه نویسی سطح بالا بود – یعنی زبانی که به نوع کامپیوتر وابسته نیست.
برخلاف زبان اسمبلی ، زبانهای برنامه نویسی سطح بالا به جای استفاده از صفر و یک، از دستوراتی که شامل کلمات انگلیسی می‌باشد و برای انسان قابل فهم‌تر است استفاده می نماید. Plankalkül دارای ویژگی غیر معمولی بود که متغیرهای آن در یک جدول دو بعدی توصیف شده بود. زوس هرگز این زبان برنامه نویسی را بر روی رایانه اجرا نکرد. تا سال 1998 برنامه های Plankalkul اجرا نشد.
در سال 1954، شرکت آی.بی.ام کامپیوتر 704 را معرفی کرد که برای پروژه های علمی طراحی شده بود. جان بوکوس، ریاضیدان در آی.بی.ام، متوجه شد که یک زبان جدید نیاز است که هم سریعتر عمل کند و هم ریاضیات بیشتری از زبان اسمبلی داشته باشد.
پس از سه سال کار، بوکوس و تیم او FORTRAN (FORmula TRANslation) را معرفی کردند. FORTRAN ویژگی های متعددی داشت که موفقیت آن به یک چشم به هم زدن بود. با یک کتابچه راهنما برای کاربران، اولین زبان برنامه نویسی عرضه شد. این برنامه همچنین دارای بخشی به‌عنوان کامند بود که در واقع برای بیان توضیحات در مورد کدهای برنامه به منظور مطلع کردن کاربران ایجاد شده است. این حاشیه نویسی به کاربران دیگر که برنامه را می‌خوانند کمک می‌کند تا برنامه را راحت‌تر بفهمند. FORTRAN نسخه‌های بعدتری نیز داشت و به زبان برنامه نویسی برتر در حوزه علوم تبدیل شد.
مانند فرترن، الگول یک زبان الگوریتمی بود – یعنی یک زبان طراحی شده برای انجام محاسبات ریاضی می‌باشد. همکاری دانشمندان کامپیوتر در اروپا و آمریکا این موضوع را مطرح کرد که به یک زبان الگوریتمی نیاز است که ماشین باشد، مستقل ، بر خلاف FORTRAN، که تنها بر روی ماشین های IBM اجرا می شد. در نتیجه زبان بین المللی جبری که بعدها ALGOL 58 نامیده شد.
با این حال، نسخه دوم ، ALGOL 60 که نوآوری های بسیاری را برای زیر مجموعه‌های زبان های برنامه نویسی ایجاد نمود. بکوس و برنامه نویس دانمارکی پیتر نوور با ارائه یک گرامر زبانی برای ALGOL 60 که به نام ” بوکوس- نوور” ارائه شد . ALGOL همچنین اجازه داد که از روشهای بازگشتی، که در آن یک الگوریتم می تواند خود را ا فراخوانی کند استفاده شود. یکی دیگر از نوآوری ها، ساختار بلوکی بود، که در آن می توانست برنامه از قطعات کوچکتری ساخته شود که می تواند مانند یک برنامه کاملا ساختار یافته باشد. ALGOL یک زبان بسیار تاثیر گذار بود – همانطور که نسل های بعدی اش، C و پاسکال بودند.
در حالی که FORTRAN و ALGOL توسط دانشمندان و ریاضیدانان مورد استفاده قرار گرفت، در سال 1959، مری هاوس، یک برنامه نویس کامپیوتر در شرکت Burroughs، نیاز به یک زبان برنامه نویسی طراحی شده برای کسب و کارهایی داشت که می توانست کارهایی مانند محاسبه حقوق ماهانه و کارهایی از قبیل حسابرسی را انجام دهد،
معرفی نمود. وزارت دفاع ایالات متحده از برگزاری کنفرانس او حمایت کرد که چنین زبانی را توسعه دهد. نتیجه COBOL، در سال 1960 معرفی شد. COBOL دارای زبان انگلیسی بیشتر نسبت به FORTRAN و ALGOL بود. این زبان دارای ساختار داده ی رکورد که در آن انواع داده های مختلف (مانند نام مشتری، آدرس، شماره تلفن و سن) جمع شده بود، می‌باشد. COBOL از طریق کسب و کار و دولت گسترده شد. در سال 2017 تخمین زده شد که 95 درصد تراکنش‌های کارت در دستگاه های خودپرداز هنوز با استفاده از این زبان می‌باشد.
جان كامنی و توماس كورتز، دو استادان ریاضی در دانمارك، متقاعد شدند كه دانشجویان مقطع کارشناسی باید یاد بگیرند که چگونه برنامه های کامپیوتری را اجرا كنند اما FORTRAN و ALGOL خیلی پیچیده بودند. Kemeny و Kurtz خواستار زبانی بودند که به دانش آموز اجازه می داد تا یک برنامه مربوط به مسئله را به درستی بنویسد.
آنها همچنین یک سیستم اشتراک گذاری ایجاد کردند که در آن چندین نفر میتوانند از پایانه ها برای اجرای همزمان برنامه ها در رایانه مرکزی استفاده کنند. زبان آنها طراحی شد، دستورالعمل کلی الگوی مبتدی مبتنی بر بیسیک (BASIC) بسیار ساده بود؛ نسخه اول تنها 14 دستورالعمل داشت. BASIC به سرعت در سراسر Dartmouth تصویب شد. محبوبیت BASIC با ظهور رایانه شخصی، که معمولا این زبان را شامل می شد، منفجر شد. برای بسیاری از جوانانی که در اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 80 با رایانه مواجه شدند، BASIC زبان اولشان بود.
(1969-73)C در Bell Laboratories ایجاد شد و چندین سال از ایجاد این زبان برنامه نویسی گذشت. آزمایشگاه Bell، موسسه فناوری ماساچوست (MIT) و General Electric در پروژه Multics، پروژه‌ای برای ایجاد یک سیستم عامل برای کامپیوتر اشتراک زمانی همکاری کردند. در آزمایشگاه بل، پروژه Multics بسیار پیچیده بود تا بتواند موفقیت آمیز باشد، بنابراین شرکت در سال 1969 از پروژه خارج شد. اما از باقی ماندهMultics یونیکس آمد.
برای یونیکس، برنامه نویس کن تامسون یک زبان برنامه نویسی به نام B را ایجاد کرد. با این حال، B تفاوت بین نوع داده های مختلف مانند اعداد صحیح و کاراکتر ها را تشخیص نمی داد. در سال 1971 دنیس ریچی یک نوع کاراکتر را به B اضافه کرد و یک زبان جدید ایجاد نمود که بعدها آن را C نامگذاری کرد. C اساسا در سال 1972 به پایان رسید، زبانی بسیار قدرتمند و انعطاف پذیر بود که بیشتر از سیستم عامل اجرایی یونیکس نوشته شده بود. یکی از نسل های بعدی C، C ++ بود که ، تبدیل به یکی از گسترده ترین زبان های برنامه نویسی در جهان شده است.
زبان هامنبع:
